Odkupienie

[matt]

Ponieważ większość moich wierszy to patos , który zresztą nie do końca jak widać się podoba hehe wrzucam coś co napisałem wczoraj mniej patetyczne, jak również wydaje mi się że mniej nostalgiczne niż zwykle

Godziny ciągnął się bez granic,
wydłuża się czas mojego cierpienia,
z nieba słyszę głos od Boga,
myśląc że szykuje się odkupienie.

Mija kolejna bezmyślna godzina,
a ja czekam w trwodze i strachu,
słucham anielskich chórów Boga,
i czekam cierpliwie na odkupienie.

Zapada zmrok, niepewność się rodzi,
czy kiedykolwiek się doczekam,
a w tedy słyszę głos z za pleców,
…Od rana powtarzam, nie jestem Bogiem.