26-02-2011, 22:03
Rozpoczyna się
życie
Z dnia na dzień wokół mnie coraz mniej śniegu.
Bałwany topnieją, ludzie mkną w biegu.
Czekając na lepsze dni obserwuje przyrodę wchodzącą w etap wegetacji,
niczym noworodek wydostający się z łona matki.
Rozpoczynając swe życie rozpaczliwym krzykiem
swoistym uderzeniem rośli, muzycznym arpeggiem…
Piękne lata
Słońce powoli zaczyna nas ogrzewać
bez większych problemów
żyjemy już bez PGR-ów i niewoli wieloletniej.
Życie roślin nabiera wspaniałych barw
na liściach pojawia się pierwsze stado larw.
Dziewczynka mówi „zabarw mi Świat”
Lecz nadchodzi nowy okres, pełen ważnych spraw…
Czas wydać plony
Rodzi się nowe życie.
Kwiaty i drzewa za oknem, wręcz kolorowe a wokół nich latają owady
blaskiem ich onieśmielone
Nam dano życie, teraz my je przekazujemy dalej.
Kobieta w szpitalnym kokpicie rodzi nowe życie.
Ona z matki urodzona
teraz jej czas przyszedł…
Własnymi oczyma
Nowe rośliny wokół nas
patrzymy na nie i myślimy, jak szybko leci czas.
Otacza nas zielona, piękna przyroda
W oddali szara spływa woda
życie płynie z prądem rzeki
powoli, od koryta do morza
tam gdzie Najważniejszego znajduje się loża…
Nie śpieszy się nam
Na drzewach skowronki śpiewają
z gałęzi liście spadają.
Czas wegetacji dobiega końca
Czas do rodziny wysłać gońca
Znów deszcz i wiatr zapanuje nas nami
Znów wszyscy w domu będziemy schowani
Rozważając nad życia schematami
Wyjrzymy przez okno,
i co tam ujrzymy?
Przed koniec
Deszcz, śnieg, woda.
Wszyscy w płaszczach, czy to taka moda?
Rośliny bez oddechu czekają na swój czas,
życia czas.
Nic się nie już nie rusza,
tuż obok spadła ostatnia grusza.
Oni dorastają,
My gnijemy.
Kiedy na nas czas nastanie?
Tego nie wiemy.
Widzimy rośliny w tym samym stanie.
Pilnujemy się, jakbyśmy byli w Abadamie.
Nie ma Nas bez Was
Koniec
Śnieg pada.
Roślinność obumiera.
Zima się skrada.
Ludziom pozostaje tylko w Boga wiara.
Za szybami wszystko się chowa.
Kończy się z życiem rozmowa.
Tell me did you fall for a shooting star.
Rośliny przetrwają, lecz MY? Nie.
Przeżyje pokolenie moje, dziecka, wnuka i prawnuka.
Każdy miłości Boga szuka, a co myśli…
„That Heaven is overrated.”
Przyroda przeżyje, lecz MY? Nie.
Na nas już przyszedł starości i śmierci czas.
życie
Z dnia na dzień wokół mnie coraz mniej śniegu.
Bałwany topnieją, ludzie mkną w biegu.
Czekając na lepsze dni obserwuje przyrodę wchodzącą w etap wegetacji,
niczym noworodek wydostający się z łona matki.
Rozpoczynając swe życie rozpaczliwym krzykiem
swoistym uderzeniem rośli, muzycznym arpeggiem…
Piękne lata
Słońce powoli zaczyna nas ogrzewać
bez większych problemów
żyjemy już bez PGR-ów i niewoli wieloletniej.
Życie roślin nabiera wspaniałych barw
na liściach pojawia się pierwsze stado larw.
Dziewczynka mówi „zabarw mi Świat”
Lecz nadchodzi nowy okres, pełen ważnych spraw…
Czas wydać plony
Rodzi się nowe życie.
Kwiaty i drzewa za oknem, wręcz kolorowe a wokół nich latają owady
blaskiem ich onieśmielone
Nam dano życie, teraz my je przekazujemy dalej.
Kobieta w szpitalnym kokpicie rodzi nowe życie.
Ona z matki urodzona
teraz jej czas przyszedł…
Własnymi oczyma
Nowe rośliny wokół nas
patrzymy na nie i myślimy, jak szybko leci czas.
Otacza nas zielona, piękna przyroda
W oddali szara spływa woda
życie płynie z prądem rzeki
powoli, od koryta do morza
tam gdzie Najważniejszego znajduje się loża…
Nie śpieszy się nam
Na drzewach skowronki śpiewają
z gałęzi liście spadają.
Czas wegetacji dobiega końca
Czas do rodziny wysłać gońca
Znów deszcz i wiatr zapanuje nas nami
Znów wszyscy w domu będziemy schowani
Rozważając nad życia schematami
Wyjrzymy przez okno,
i co tam ujrzymy?
Przed koniec
Deszcz, śnieg, woda.
Wszyscy w płaszczach, czy to taka moda?
Rośliny bez oddechu czekają na swój czas,
życia czas.
Nic się nie już nie rusza,
tuż obok spadła ostatnia grusza.
Oni dorastają,
My gnijemy.
Kiedy na nas czas nastanie?
Tego nie wiemy.
Widzimy rośliny w tym samym stanie.
Pilnujemy się, jakbyśmy byli w Abadamie.
Nie ma Nas bez Was
Koniec
Śnieg pada.
Roślinność obumiera.
Zima się skrada.
Ludziom pozostaje tylko w Boga wiara.
Za szybami wszystko się chowa.
Kończy się z życiem rozmowa.
Tell me did you fall for a shooting star.
Rośliny przetrwają, lecz MY? Nie.
Przeżyje pokolenie moje, dziecka, wnuka i prawnuka.
Każdy miłości Boga szuka, a co myśli…
„That Heaven is overrated.”
Przyroda przeżyje, lecz MY? Nie.
Na nas już przyszedł starości i śmierci czas.
„Wydaję mi się, że większość z was widzę po raz pierwszy. Ale nie ma znaczenia, czy spotykam się ze starym czy nowym przyjacielem, ponieważ wierzę, że wszyscy jesteśmy tacy sami. Wszyscy jesteśmy ludźmi.”
Dalajlama XIV
Dalajlama XIV