In Articulo Mortis

[Shaedd]

Po pierwsze, fajny tytuł ; )

Kolejny wybuch zatrząsł mostkiem okrętu gwiezdnego „Konspirator”, omal nie sprowadzając mnie do poziomu podłogi.

Wiadomo, o co chodzi, ale bardziej czytelnie i ładnie byłoby np. ''(...) zwalając mnie z nóg'' czy ''powalając na podłogę''

Za ogromnym oknem, na tle nieprzeniknionej czerni upstrzonej milionami gwiazd, dało się jeszcze widzieć garstkę pilotów ze Złotego Szwadronu, którzy zaciekle próbowali pozbyć się wrogich myśliwców.

''Szyba'' trochę bardziej pasuje.

Szybko zgrałem z pamięci systemu pokładowego dane dotyczące nowej jednostki bojowej – 'Madness RiV' – mecha zdolnego do samodzielnego zniszczenia całego miasta, nad którym pracowałem przez ostanie kilka miesięcy.

Dość typowa ta nazwa.

Miałem zamiar go użyć w ostatecznym starciu, które miało rozegrać się już wkrótce. Lecz teraz musiałem się śpieszyć – tylko ja, jako jedyny z całej załogi przetrwałem tę rzeź

To też żywcem wyjęte z jakiejś space opery.

Był już blisko – czułem wyraźnie jego zapach i ogarniającą furię.

Czuł czyjąś furię? Mógłby czuć, jak furia ogrania jego, ale nie kogoś. Przejaw tej furii mógłby najwyżej zobaczyć, gdyby kapitan osobiście demolował mu statek. Póki co, czynią to tylko jego ludzie.

. Odruchowo zgiąłem nogi w kolanach i przeturlałem się po podłodze na korytarz, po czym efektownie wróciłem do pionu i puściłem się biegiem w stronę katapult.

Jaki skromny ten bohater

Wprawdzie przewrócił się pod wpływem energii kinetycznej, ale wstanie na nogi nie zajęło mu zbyt wiele czasu.

Ten fragment za to jak nic z książki do fizyki. U mnie przynajmniej, zamiast zwiększyć napięcie, spowodował jedynie uśmiech.

– Więc, kapitanie Higashiyama, udało ci się mnie w końcu pochwycić. A teraz bądź grzecznym chłopcem i po raz kolejny wpisz w raporcie, że umknąłem w przebiegły sposób – powiedziałem z charakterystycznym, ironicznym tonem.
– Nie, tym razem to koniec – odrzekł ze spokojem. Wyglądało na to, że wydarzenie z Honshou tak nim wstrząsnęło, że wyrzucił do śmietnika swoje pacyfistyczne ideały i naprawdę zamierzał mnie zabić.
– Więc z zimną krwią zamordujesz swego brata, który jedyne, czym zawinił, to walka o wolność? – Głos zaczął mi drżeć.
– Zamknij pysk! – Młodzieniec zdecydowanie zaczął tracić nad sobą panowanie. – Mam w dupie ten twój bunt przeciw władzy, morderstwo króla i innego typu kurewstwo, ale dlaczego akurat Kinuko... Dlaczego zabiłeś naszą ukochaną siostrę? Jak mogłeś, Ryuunosuke?!
Zapadła niezręczna cisza.

Apoteoza sztuczności. Wybacz, ale bohater wiedział, z kim ma do czynienia - znał nazwisko, oraz pokrewieństwo, po co mu było to podkreślać? Dramatyzmu to nie dodało. Jasne, czytelnik musiał poznać wreszcie personalia postaci i intrygę, ale podanie tego w taki sposób jest wyjątkowo nieręczne i drętwe. Ten fragment wzbudził we mnie tylko skojarzenia z telenowelami.

Teraz wrażenia ogólne...wrzuciłeś to do S-F, nijak tego nie mogę potraktować jako parodii space opery, choć niektóre fragmenty wręcz na to wskazują.
Tło nie istnieje, jest statek, ale opisany tak niedbale, że za scenografię musiała mi służyć Normandia z ME2. Wszystko to bardziej przypomina streszczenie odcinka anime, nie wstęp do większego opowiadania.
Nie żebym coś miał do mangi/anime, FMA uwielbiam, ale jak na dobre opowiadanie - za mało opisów, szczegółów, sztuczne dialogi...
Poza tym, to już któreś opowiadanie S-F, gdzie na samym początku jakiś statek zostaje zniszczony, jak nie całkowicie, to częściowo.
Jakbyś tak zaczął od Honshou, skoro wydarzenie tamże było tak wstrząsające - fabuła wyjaśniona lepiej, niż po prostu wciśnięta w dialog, a i może...nawet na pewno ciekawiej.