Jakby nie było.

[Adźkolwiek]

A gdyby poezja była
spadającą z nieba
gwiazdką, błyszczącym
okruchem nieskończoności.
Namiastką szczęścia
zerwaną wprost z chmury?

A gdyby wiersze były
kolorowym lukrem
skrzącym się za szybką
na pączkach, bezach i tortach.
I gdyby smakowały
jak sny?

Jakby podobiznę Staffa,
a może i Tuwima
nakładano na twarze
lalek, gdyby tapetować
ściany Norwidem
i Szymborską?

Wyobrażasz sobie
rozmowę poezją
o obiedzie?
O nowym , kolorowym
szaliku?

A gdyby tak...
...poezji miało nie być?