Wieczny chłopiec

[Alchemik]

No proszę, zjawiłem się z nicości, jak jakiś Anioł.
Sporo metafor, nawet jak na mnie alchemika, (możecie mnie nazywać aniołem lub alchemikiem, bo jest w tym prawda i fałsz jednocześnie)
ale wszystkie płyną. Metafory płyną i to jest dobre.
Najtrudniejszą to Temida i dary Greków w odniesieniu do powyższych strof.
Kłamstwo i zaufanie.
Pieprzę Temidę z jej aptekarską wagą.
Bogowie chcieliby, żebyśmy się poddawali ich pomiarom.
Anubis odstawia te samą sztuczkę co Temida, tylko jest bardziej mroczny.

Napisałaś dobry wiersz, Julio.

Niezła puenta, choć niezbyt optymistyczna.

Ale przecież puenta może być sarkazmem.

Czy czas moze być stracony?!
Wypełniony przez pewne wybory.
Należy trzymać się ścieżki, którą się obrało.
I może poszukiwać nowej.

Sporo odczytałem z Twojego wiersza, Julio.
I byłem nim zainteresowany.
A to jest ważne.