Rapsod na pół gwizdka

[Miranda Calle]

— Czemu, patałachu, głowę chowasz w piasek? 
Weź na klatę to, czym się stałeś!

Przyczep skrzydła z nylonu/tektury/marmuru i wznieś się, ponad chmury, leć! 
Mimochodem zauważ mnie, w dole, na dnie gdzieś 
— tylko tyle chcę. 

Mosze ze śmietnika, memłonie, upadły Gwiazdorze, unieś swą laskę, rozstąp morze, wodospady łez!
Naucz bezsennej łaski i marzeń, bo już wcale marzyć nie potrafię.
Albo daj mi spać, daj spać spokojnie, proszę. Tabletki ziołowe. Wódka. Kurtyna w górę!

Albo — chodź, chłoszcz silnie i dumnie przełykaj ślinę, liż moją małżowinę.  
Zrób mi dobrze, zrób, bardzo proszę 
— a nuż zostaniesz na dłużej? 

Zaoferuj, daj i odbierz, obiecaj, skłam i olej.
Przyjdź, kiedy chcesz, napluj mi w twarz, zabierz wszystko do cna, pobij na śmierć. 

Niech wszyscy dowiedzą się. 
I morderstwem niech nazwą to, jeśli już.