w jedną z czarnych dziur

[Toya]

matka mi się zapada
między czasy wsuwa bezszelestnie
najpierw palec później całą dłoń

matka milczy choć nie znosi ciszy

wypaczonym oknem do ojca ucieka
w sukience w groszki szczupła
przed pierwszą ciążą przed poronieniem

tak lekko choć niesie imię adres
nim wróci zapomni że to już jesień
a ona bez palta boso

pantofle nad stawem
staw przy lesie lecz gdzie ten las
gdzie kochanek tego nie wie

przejęta szuka w pamięci 
warkocze w nich wstążki dłonie ojca na stole
wielki bochen

i krzyż 

skreślony ostrzem znak
który dziś powtarza jak refren
i zawsze na inną melodię