Przy składaniu wieńców

[nebbia]

Zero fantazji.

Na Hrubieszowszczyżnie to nie był tylko lipiec - stąd faktyczne zdarzenie w naszym sadzie.

Obok żyli rezuny znani z nazwisk, ba nawet przechwalali się po wódce, że byli Banderowcami.

Po wojnie nie ukarani, nie wysiedleni, z mieszanych małżeństw, tutaj nie było akcji Wisła.

I nie było samosądów.

Nawet jeszcze w latach siedemdziesiątych mieszkające tam siostry /jedna zaznała uciekinierki/ bały się nocnego szczekania psów.

Tak też odebrałam, potrzebny, prawdziwy, poruszający do bólu.
Gdybym mogła, ode mnie wiersz otrzymałby 6/5

Gratuluje Grain, prosto, niepatetycznie, szczerze i finezyjnie - chociaż wiem, takie rany bolą.

Serdecznie