Przy oknie

[Julia]

Puszczone luźno myśli otaczają
cieniem  bezsenne godziny.
Nie potrafię zapomnieć pochmurnej
niedzieli, czarnych, skórzanych płaszczy
- widzę ich twarze.

Teraz jesteś po drugiej stronie,
lecz nie zapomniałeś adresu.
Prawda i kłamstwo spływa  korytem
tej samej rzeki. Niepotrzebnie
opowiadasz najciekawszą historię,
która jak kobold unika światła.
Wszystko się wyjaśniło.

Krótka noc otwiera przestrzeń;
słowa mają wspólny rozbieg
-  świta.