Misteria, popołudnie

[Marcin Sztelak]

Lustra od zawsze pogłębiają
pęknięcia perspektywy
– kamuflaż światów prostopadłych
do półcienia.

Jest ich wiele, szczególnie na drobinie
mgły osiadłej na spękaniach
okna na podwórze.

Stamtąd dobiega pieśń
niedźwiedzi wtajemniczonych w załamania
czasopłaszczyzn.

I inne odbicia. Słowa.