Próba inwazji (z cyklu zjawisk metameteorologicznych)

[Alchemik]

Nadeszli od strony terminatora
dzielącego na wpół tarczę cel
stratosferyczne anioły w górnych błyskach
skraju atmosfery spokojnej dotąd mamiącej
letnim kisielem globalnego
zza warstwy metanu żołądkowego cierpliwych
krów wielkookich kochanek i matek
ojców fabrycznymi fallusami
plującymi w niebo

ocieplinki chmur zmienili w worki pełne
kryształów na wzór gwiazd
skąd przybywają

desant
w kamuflażach o wzorach z fraktali

spoglądałem w okno przypadkiem
kiedy nadciągali
spożywałem jajecznicę

ale jaja

poślednie od kur niezbyt wolnego wybiegu
co nasuwało mi myśli wspomnienia
o miłościach niedokonanych
czasu przeszłego kiedy to
na śniegu rozkopanym niezbornym
kotłowaniem i zdzieraniem szat
sięgaliśmy w głąb po nie swoje
jak po własne
teraz nazywam to hartem ducha i ciał

a oni właśnie lądowali forpocztą

natychmiast zacząłem niespokojnie
rozglądać się przeszukując
geografię pamięci wybiórczo w nadziei
na powtórkę zamierzchłego stycznia

niestety

miast opaść upadli
zamieniając pierzaste skrzydła
w rozpaćkane błoto

przezwyciężyliśmy inwazję
chyba