niezapowiedziany gość

[czarownica]

Skąd się wziąłeś smutku,
przedziwna istoto?
Z niedopałków szczęścia
wyrzuconych w błoto?

Z pragnień, co chcą fruwać,
lecz nie mają mocy?
Ptaków wesołości
ustrzelonych z procy?

Gdzie twe źródło smutku?
W rzece niespełnienia?
Jeziorze goryczy?
Oceanie cienia?

Chcę cię tam odesłać,
bo mi, wyjątkowo,
dzisiaj ta wizyta
nie na rękę - słowo.

Idźże skąd przyszedłeś,
masz na drogę bilet.
Nie rób takiej miny,
wrócisz tu za chwilę.

Daj się blaskiem szczęścia
nacieszyć troszeczkę.
Wiem, że i tak przyjdziesz,
by zgasić tę świeczkę.