Dziewczyna z truskawką

[Sylwiamotyka]

To co zmienione, rozbite rozkładasz przede mną,
jak kawałek chorej gry, której ze mną nie ułożysz.
Zostawiasz mnie posiniaczoną,
z czerwoną truskawką przy ustach.
Winną śmierci, którą skrupulatnie dawkowałeś.

Z jednym ciemnym okiem i drugim,
które widzi ciągnę galerię smutnych obrazów
z tyłu głowy i miłość, nie wiem czy jest, czy wyciekła.
Słowa chcą dotknąć ciebie i tego co kiedyś
było zbyt ulotne by rozbłysnąć.
Stłamszone

czymś czego nie rozumiem i przy czym wyrosłam.
Co zabrało mi ciebie lub czym jesteś.
Kocham, chronię,
zdradzam, kocham, cierpię.
Obojętna niszczeję po trochę
kochając wszystkich oprócz siebie.