Pan Machiner - proza maj 2014

[Kruk]

Wynalazca w swym dorobku posiadał już, co prawda, cuda takie, jak automatyczna froterka do podług,

Jest takie słowo, ale tutaj potrzebujesz tego, które pisze się przez "ó"

Posiadał jeszcze pewien plan

Lepiej by wyglądało zwyczajne "miał".

Posiadał jeszcze pewien plan, genialny plan wybudowania robota o funkcjach wszelkich, który mu opracował jeszcze za czasów studenckich wraz z przyjacielem, Hipolitem,

To chyba zbędne

Po ani przed "i" nie stawiamy przecinka.

często, w trakcie tych osobliwych miesięcy, rozmyślała nad znaczeniem całego zamieszania.

Wytłuściłam zbędne przecinki.

Do szerokiego wachlarza hałasów, krzyków i stukotów doszedł dźwięk piłowania, darcia papierów

Darcie papierów nie jest chyba na tyle głośne, by przeszkadzało sąsiadom?

Niepokojące zjawiska ostro dawały się we znaki ciekawskim sąsiadom, których coraz bardziej irytowała niemożność legalnego włamania się do mieszkania pana Machinera i sprawdzenia, co też się tam wyprawia?

Bez znaku zapytania, bo to nie jest zdanie pytające.

przygarbiony pan o wiecznie roztrzepanych, siwych włosach,

...a z tą watą cukrową później to genialne porównanie

w której bystro połyskiwały czarne, jak węgiel oczy.

Ten przecinek też jest zbędny.

Pierwsze wrażenie: genialne! Świetny pomysł, trochę refleksyjny, akcja zupełnie z kosmosu toczy się w szarej rzeczywistości i jedno z drugim się nie gryzie. Zachowania postaci są dość przerysowane, ale dla mnie to naturalna część tekstu, wcale nie razi. No i to wszystko poprowadzone w urokliwym, lekkim nastroju, z pogranicza bajki i science fiction. Trochę przywodzi mi to na myśl filmy Burtona, takie "9" na przykład.
Jest jeden zgrzyt, jeszcze nie wiem, czy poważny, muszę nabrać dystansu. Pomysł pana Machinera zwala z nóg, dla mnie był po prostu szokujący i makabryczny. Jednak skoro nie znosił robotów, czemu postanowił przemienić w roboty ptaszki? I w końcu samego siebie? Wszystko by mi pasowało, gdyby chodziło tylko o udoskonalenie ludzkiego ciała, ale on chce przejść całkowitą transformację! I sam stać się robotem, którego tak bardzo się obawia. Zresztą, to co mówi o ludzkim umyśle, że jest ograniczony, jest w ogóle nieprawdziwe. To już raczej my jesteśmy ograniczeni, bo potrafimy wykorzystać jedynie znikomą część naszego mózgu...
Zgadzam się z miriadem odnośnie przecinków.