Sytuacja wysoce problematyczna

[Kruk]

Skierowali się w stronę komnaty baronowej, a kiedy zatrzymali się pod drzwiami, d’Enneval zapukał głośno.

Powtórzenia.

d’Enneval zdawał się być zasmucony tym, co zobaczył. Orlando jednak szybko kojarzył fakty,[zamiast przecinka dałabym kropkę, albo chociaż średnik] któż mógł za tym stać jak nie Zakon?

znikniemy stąd jak najszybciej to będzie możliwe.

"(...)najszybciej jak to będzie możliwe."

Mimo, że śmierć kobiety wywarła na nim spore wrażenie, a kształt noża tkwiącego w jej ciele nie dawał mu spokoju, to jednak w tym konkretnym momencie Orlando czuł się dobrze. Trudno się zresztą było temu dziwić, skoro ledwie chwilę wcześniej zaczynał się już powoli godzić z myślą, że skończy w najlepszym wypadku na szubienicy, a najprawdopodobniej będzie to poprzedzone długą i bolesną wizytą w izbie tortur w zamkowych lochach.

W izbie, w której odbywała się uczta i towarzyszące jej występy cyrkowców mało kto jeszcze siedział.

Do przeredagowania, nieciekawie brzmi.

Wkrótce uzyskał potrzebne informacje i udał się na dziedziniec, z którego szybko dotarł do bramy, pod którą zastał gotowe do drogi wozy.

Jak wyżej.

Kiedy siadł przy jednym ze stołów, z galeryjki zszedł do niego Edgar.

W Enk ma przyjaciół, którzy go poratują i pomogą zrealizować to, co sobie zaplanował.

Bardzo brakuje mi opisów i przeżyć bohaterów, choć ta część o Urso jest pod tym względem lepsza. No i jeszcze sposób, w jaki d'Enneval zwraca się do baronowej - przecież to on jest jej poddanym, nie na odwrót.
Oczekuję na dalszy ciąg