fragment- Blask ognia- rozdział 1. Nieuchronność

[Kruk]

Czas i miejsce naszej historii zaczyna się w przydrożnej kuźni, gdzie bracia cechowi dywagują nad wieloma zagwozdkami najnowszych czasów oraz zajmują nad danym im zamówieniem od nieznajomego nikomu przybysza.

Po pierwsze, czas i miejsce nie mogą się zaczynać ^^ rozumiem, co chciałeś przekazać, ale to nie w ten sposób. Po drugie, "zajmują nad danym im zamówieniem"?

Była już ciemna noc, jedna z tych, co tylko licho potrafi zmącić.

Druga część zdania nie brzmi dobrze. "jedna z tych, co ją tylko licho...", albo "jedna z tych, jakie tylko licho...", przykładowo.

Bezwłosowe bujanie się gwiazd przyświecało długim rozmowom i wyrachowanym wnioskom, złożonym bez większego powinowactwa.

Zatrzymałam się na początku tego zdania, bo w ogóle nie zrozumiałam, o co chodzi. I całości zdania też nie rozumiem. Wnioski złożone, to jakie to? I co to znaczy, że gwiazdy bujają się bezwłosowo?

Wszak poza zostawionej listy nie pokwapił się nawet na dwa słowa wybąkane choćby z przyzwoitej woli.

Starczy. Wiele jest zdań zapisanych w niezrozumiały sposób. Naprawdę, nie jestem w stanie pojąć ich sensu, tak jak to powyższe. Dialogi raz z małej, raz z dużej, niby kończy się czyjaś wypowiedź, a tu się okazuje, że jednak nie. Nie stosujesz przecinków.
Jedyny plus to to, że jak napisałeś o tym cechu, to dość zwięźle, bez przynudzania i wikłania. Niestety, cały tekst jest strasznie zawikłany, niezrozumiały.