Żywa sekcja

[maciekbuk]

Chronię się prawem satyry. Tekst nie ma na celu obrazić persony, z którą można go skojarzyć. Trafne propozycje szlifów mile widziane.




[Jeden facet grzebie drugiemu w głowie. Co chwilę wyciąga jakieś wnioski. Pacjent w tym czasie myśli o migdałach. Barwi facetowi palce na niebiesko.]

FACET
Hm. Co my tu…? Hmmm. Niedobrze. A tu? O Boże!

PACJENT
Coś nie tak, panie doktorze?

FACET
Widzę mnóstwo szarych komórek, ale za grosz zielonego pojęcia. Zaś w neuronach nie ma napięcia. Czy czuje pan to ukłucie?

PACJENT
Tak, mam teraz ostre czucie.

FACET
Ciekawe, bo umysł wydaje się tępy.

PACJENT
Ale czuję to przez zęby.

FACET
Rozumiem. To zapewne reakcja łańcuchowa; mogłem jednak użyć ręcznej piły.

PACJENT
Ale pan troskliwy.

FACET
Teraz poszperam trochę w pamięci. Chwila, muszę to odkręcić. No proszę – mamy tu żywot nieudany. Przez długie lata żadnej zmiany. Och, był pan internowany? I walczył z reżimem?

PACJENT
Tak właśnie robiłem.

FACET
Dużo historii, lecz mało refleksji. W dzieciństwie uciekał pan z lekcji. Później musiał leczyć się z dysleksji.

PACJENT
Chciałem być mądrzejszy.

FACET
Jednak nie pomogło to w niczym. Zawinili rodzice. I durni koledzy. Nie widzę tu zbyt wiele wiedzy.

PACJENT
Czy można to wyleczyć?

FACET
Nie w tak beznadziejnym przypadku. Ale szczęśliwie nie ma problemu z przysadką. Testosteron w normie. Owłosione nawet łokcie. Chłop z pana prawdziwy. Zdrowy. Żywy. A do tego rosły.

PACJENT
I kiedyś miałem wąsy.

FACET
Łatwo w to uwierzyć. Dostrzegam tu pasmo wąsatych przeżyć. A do tego kawał z brodą. Takie symptomy kłamać nie mogą. Wróćmy jednak do naszej kadencji. Sprawdzę ośrodek inteligencji. Proszę się nie wiercić.
[Po chwili gorączkowych poszukiwań.]
Wielkie nieba! Jej tu kompletnie nie ma! Tu nie, tu nie i tutaj też nie!

PACJENT
Czy to źle?

FACET
Niestety, to nieuleczalna choroba. Nie będę nic taił: mózg pana trawi przewlekła głupota.

PACJENT
Na Boga! Czy to śmiertelne?

FACET
Skąd. Ale wciąż się głowię, jak mógł pan zostać prezydentem.

KONIEC