Puzzel

[eyesOFsoul]

przed ko­lej­nym kro­kiem ba­da się grunt
set­ki drew­nianych podłóg
ob­darte framugi
wnęki za­pełnione światłem

słowa które zdążyły tam upaść
czas przeszły
rany

drzaz­gi wbi­te w dłonie
- niewy­ciągnięte dla niezapomnienia
goryczy
zat­ru­tych spojrzeń
siebie

tak wiele części po­zos­ta­wiono innym
straszą zimnem
przy­pomi­nają że trzeba

odchodzą

palę w ko­min­ku ser­ca z papieru
piję gorącą czekoladę
cze­kam - tak wybiórcza
na fragment

który się we mnie wpasuje