15-03-2010, 20:17
Prawdziwa góralka
(wywiad)
Dziennikarz: A teraz przed Państwem Marianna Pyrtek!
(Wchodzi Marianna w stroju góralskim)
Dz. Dzień dobry, pani Marianno!
M.P : Dziń dobry!
Dz. Czy uważa Pani, że w Pani rodzinnej miejscowości Obora Mała nastąpiły jakieś przemiany?
M.P. Nooo...wji Pani co, jo ta nie wjim, ale downij dziecka głoniły po młostku koło mojij chałpy, a teraz tez głoniom i zyć ni mozna!
Dz.: Jak żyło się Pani kiedyś, a jak obecnie?
M.P.: Dwnij było źle: stary nos loł, ale sie kopyrtnył, mój mie loł, ale tez sie kopyrtnył. Teraz jo mom dobze, bo jo rynte po mojim dostaje.
Dz.:Jak zmieniała się Obora Mała na przestrzeni wieków?
M.P. Łooo..W austryjackik casak było nojlepij! I ludzie mieli dobze! Łooo, jaki tyn cysorz był pjikny, a jakom mioł babe pjiknom...Potym było źle, bo nikt ni mioł na chlyb. Zo Njimca robilimy u bauera abo chowalimy sie w lasak. Zo komuny stary mi piniondze przegrywoł w karty. Teraz jo mom nojlepij. Ino jo zostałak.
Dz.: Jaka jest Pani recepta na długowieczność?
M.P.: Hooo?
Dz. Dlaczego Pani tak długo żyje?
M.P.: Jedyn gupek - sonsiod - sie dwajeścia roków sy mnom sondził ło droge hań ło! Kopyrtnył sie! Drugi - pijocek - taki som jak tamtyn - tez sie kopyrtnył! A jo jesce zyje! Przezyłak Walczocke - mojom siostre, co mi pół chałpy wzinła. Przezyłak swoik wrogów!
Dz.: Aha, Dziękuję za rozmowę.
M.P. Jo tez dzinkuje! Podze do mojij chałpy! Pjikne mom kwiotki? Dom ci placków ze zimnioków i klusków ze śmietanom. Bier, babo, wiela wlezie! No jydz! A komu jo to dom? Kłota ni mom.
Dz.: Pani Marianno, dziękuję za wspaniałą rozmowę, za gościnę...
M.P. : Przijdźze zaś!
Dz. Do widzenia
Mam nadzieję, że tekst jest w miarę zrozumiały. A kilka słów przetłumaczę:
dziecka - dzieci,
głonić - biegać,
kopyrtnyć sie - przewrócić się albo umrzeć, tutaj: umrzeć,
hooo? - co? proszę?
hań - tam,
podze - pójdźże, chodźże,
wiela - ile,
przijdźze - przyjdźże
A "cysorz" i jego "baba" to oczywiście cesarz Franciszek Józef i jego małżonka Sissi
(wywiad)
Dziennikarz: A teraz przed Państwem Marianna Pyrtek!
(Wchodzi Marianna w stroju góralskim)
Dz. Dzień dobry, pani Marianno!
M.P : Dziń dobry!
Dz. Czy uważa Pani, że w Pani rodzinnej miejscowości Obora Mała nastąpiły jakieś przemiany?
M.P. Nooo...wji Pani co, jo ta nie wjim, ale downij dziecka głoniły po młostku koło mojij chałpy, a teraz tez głoniom i zyć ni mozna!
Dz.: Jak żyło się Pani kiedyś, a jak obecnie?
M.P.: Dwnij było źle: stary nos loł, ale sie kopyrtnył, mój mie loł, ale tez sie kopyrtnył. Teraz jo mom dobze, bo jo rynte po mojim dostaje.
Dz.:Jak zmieniała się Obora Mała na przestrzeni wieków?
M.P. Łooo..W austryjackik casak było nojlepij! I ludzie mieli dobze! Łooo, jaki tyn cysorz był pjikny, a jakom mioł babe pjiknom...Potym było źle, bo nikt ni mioł na chlyb. Zo Njimca robilimy u bauera abo chowalimy sie w lasak. Zo komuny stary mi piniondze przegrywoł w karty. Teraz jo mom nojlepij. Ino jo zostałak.
Dz.: Jaka jest Pani recepta na długowieczność?
M.P.: Hooo?
Dz. Dlaczego Pani tak długo żyje?
M.P.: Jedyn gupek - sonsiod - sie dwajeścia roków sy mnom sondził ło droge hań ło! Kopyrtnył sie! Drugi - pijocek - taki som jak tamtyn - tez sie kopyrtnył! A jo jesce zyje! Przezyłak Walczocke - mojom siostre, co mi pół chałpy wzinła. Przezyłak swoik wrogów!
Dz.: Aha, Dziękuję za rozmowę.
M.P. Jo tez dzinkuje! Podze do mojij chałpy! Pjikne mom kwiotki? Dom ci placków ze zimnioków i klusków ze śmietanom. Bier, babo, wiela wlezie! No jydz! A komu jo to dom? Kłota ni mom.
Dz.: Pani Marianno, dziękuję za wspaniałą rozmowę, za gościnę...
M.P. : Przijdźze zaś!
Dz. Do widzenia
Mam nadzieję, że tekst jest w miarę zrozumiały. A kilka słów przetłumaczę:
dziecka - dzieci,
głonić - biegać,
kopyrtnyć sie - przewrócić się albo umrzeć, tutaj: umrzeć,
hooo? - co? proszę?
hań - tam,
podze - pójdźże, chodźże,
wiela - ile,
przijdźze - przyjdźże
A "cysorz" i jego "baba" to oczywiście cesarz Franciszek Józef i jego małżonka Sissi