Via Appia - Forum

W obłokach rozedrganych piór
w podniecającym chłodzie satyny
w dotyku rozpalonych dłoni
w delikatnych pocałunkach kochanka

namiętność
przyjemność
pożądanie

w obłokach białych piór
w chłodzie ślubnej satyny
w dotyku czułych dłoni
w delikatnych małżeńskich pocałunkach

oddanie
wierność
zaufanie

w obłokach piór
w chłodzie satyny
w dotyku dłoni
w delikatnych pocałunkach

spokój
bezpieczeństwo
stabilizacja

choć wiele ma twarzy
jedno imię ma

miłość

Odkopałem! <hehe>

Co do wiersza. To powtórzenie w końcówce mi zgrzytnęło. Nie czytam Ciebie za często, tak że nie wiem na jakim poziomie jest Twój wiersz. Ale to się zmieni, obiecuję! Spodobało mi się takie jakby "przeobrażanie słów' z I na III, aż w końcu na V strofę. I strofę interpretuję jako zdradę, III jako małżeństwo, V zaś jako ciepły, rodzinny dom. I o to wychodzi mi 'Dwulicowość'.

Pozdrawiam, Płomień.

Płomyczku, uważam to za najgorszy wiersz mojego autorstwa. Jest mi strasznie wstyd, że go pokazałam światu Niemniej dziękuję za uwagę

wyrzuciłbym "miłość" na końcu wiersza i tak nazwał wiersz. Ewentualnie coś bym poskreślał, bo zrobiło się strasznie długo. Zuziu, nie przesadzaj, nie jest źle.



Pozdrawiam.