Jako przedstawiciel płci męskiej powinienem nie mieć głosu, jednak wiersz bardzo uczuciowy - troszkę przejmujący, widać...
Ja lubię w wersach zagadkę, ale tutaj są ewidentnie emocje. Dla czytelnika nic dodać - nic ująć, dla autorki - lżej na duszy.
Tyle ode mnie.
Bardzo refleksyjnie to wypadło. Więc biorę stokrotkę i urywam listki mówiąc: kocha, nie kocha...
Kocha, ale czy ja kocham?
kochać to nie znaczy zawsze to samo, można kochać tak lekko i można kochać bez granic - że sobie pozwolę zacytować piosenkę " De mono"
Myślę, że mnie kochasz,
ale tak też chyba nie jest.
Ujęło mnie pazurem po sercu - ach - jest rozdarte.
No właśnie kocha i nie pokazuje, dlaczego?
Czyżby nadal Ci na mnie zależało?
tak, a my wciąż tylko się uginamy, ja bym zapytała, a czy na pewno dorastasz mi do pięt?
Milczysz...
Ja również odejdę w milczeniu.
ja się nie oddaje milczeniu, nie ustąpię dopóki nie powiesz słowa, choćby ostatniego
Dobre, bardzo dobre.
Pani Rickman
Cholera, ja mam wrażenie, że zerkam komuś do pamiętnika, jak czytam takie teksty. Jest on, jest ona, jest forma grzecznościowa (wkurza mnie nagminne używanie form grzecznościowych w wierszach!) i w sumie nie ma nic poza tym, bo emocji tutaj nie ma, przynajmniej dla mnie.
Bez fajerwerków
Dziękuję za komentarze.
Cytat:Cholera, ja mam wrażenie, że zerkam komuś do pamiętnika,
- masz rację, Samaelitko. Napisałam to na jednej ze stron mojego pamiętnika. Wiersz prosto z serca...
Cytat:Ja lubię w wersach zagadkę, ale tutaj są ewidentnie emocje. Dla czytelnika nic dodać - nic ująć, dla autorki - lżej na duszy.
- rzeczywiście, Lantusie. Po zamieszczeniu tego jest mi lżej na duszy.
Cytat:No właśnie kocha i nie pokazuje, dlaczego?
- Piramido88 - przez ostatnie dni, zadaję sobie to samo pytanie.
Jeszcze raz dziękuję za komentarze ^^