Via Appia - Forum

„Rozmowa.”

Skarbek...
Co robi?
Tam szuka, tu zajrzy..
Lecz po co?
Szuka swego Skarbka gdzieś obok..
Czy znajdzie?
Kiedyś na pewno...
Kiedyś? Dlaczego?
Bo jest daleko od tego drugiego...
Gdzie szuka?
Wśród liści, kwiatów i ludzi..
Gdzieś w lesie.. już wiosna się budzi..!
Co czuje?
W dzień tęskni i pragnie..
W noc marzy, śni... i..
I co?
I ściska mocno.. we śnie.. tak mocno, ze prawie dusi..
Dusi Skarbka?
Nie.. poduszkę..
...
...
Bo go nie ma obok..
Marzy o czymś?
By spotkać się w końcu..
I uściskać..
I zobaczyć..
Co zobaczyć?
Uśmiech..
Jaki uśmiech?
Jego uśmiech...
A...?
Idź już sobie..! Nie zadawaj więcej pytań..
Bo tęsknię coraz bardziej..

Komentarz przed wierszem - zgadzam się, usunęłam.

W moim odczuciu, autorka szuka "swojego skarbka" - miłości. Być może nie jest to wyraźnie zaznaczone - zamysł był taki, że będzie to trochę jakby dialog, pomiędzy "poszukującym" a "ciekawskim".

Dziękuję za opinię

Skarbek, Pimpuś, Dziubasek, Mordeczka... na moje kaprawe oko to nie są zwroty odpowiednie dla tego działu. A jeśli już się na nie porywać, to z ogromną umiejętnością i kunsztem, albo twardą tarczą.
Czutając ten tekst miałam przed oczami `Lokomotyw` i pytania z niej. Mniej więcej tak to wygląda z delikatną różnicą wywodzącą się z przekazu i zamysłu. Tuwim pisał dla dzieci, w rytmie pracy kół pociągu.
A Ty?
Rozumiem, o miłości. Ale te poprzerywane zdania, wielokropki, pole ze znakami zapytania jakoś ciężko do mnie trafia.

Pozdrawiam, Aniołek Kota.