Via Appia - Forum

Wtedy gdy byłeś jeszcze dzieckiem
tyle miałeś różnych wizji w głowie
nikt zdolny ich zliczyć nie był
i miałeś w sobie hart aby je ziścić

z czasem to wszystko mętniało
wydawało się cięższe i trudniejsze
aż w końcu do tego doszło
że stało się nierealne

i dorosłeś
musiałeś je rzucić na stos marzeń
ze łzami w oczach w jego ogień
wciąż podsycany suchą trawą

Kurczę... Przesłanie chyba łapię i nawet do mnie przemawia, bo czuję w tym trochę prawdy i z pewnymi stwierdzeniami się zgadzam. Styl zepsuł wszystko. Zero porządku, chaos po prostu. Brakuje w tym wierszu płynności, zdecydowanie.

Brzmi jakoś tak... niepoetycko. Niby wszystko ok z przesłaniem, ale wygląda i czyta się jakbyś kilka zdań prozą podzielił na wersy...
Końcówka (ostatnia strofa) wyszła fajna, ale reszta nie bardzo mi się podoba

Mi się tam podoba wiersz,prosty i czytelny z jasno określonym przesłaniem.

za dużo słów.
mimo, że przesłanie było.
do mnie nie trafia ten styl.

Hurr Durr, wielkie dzięki za komentarze. :3