Via Appia - Forum - samotność ubrana w słowa mniej boli

spalili mój las ostatnie schronienie

wydawało się wieczne

niezniszczalne

już nie walczę z ogniem

teraz to narody szumią jak wezbrane wody*

tylko gdzie ukryję swój garb

* z proroctwa Izajasza

Niesamowite słowa. Tyle tu samotności. Mnie ten wiersz kojarzy się z niezrozumieniem sztuki i brakiem akceptacji ( garb) - pozdrawiam.

Bardzo dobra, wyrazista miniatura.

samotność zaopatrzona słowem
czasem odbarcza garb

(25-05-2019, 12:07)Grain napisał(a): [ -> ]samotność zaopatrzona słowem
czasem odbarcza garb

Ładnie powiedziane. Zgoda, bywa i tak, wtedy mniej boli.

Julio, Marcinie, dziękuję
n

Via Appia - Forum