Liczba postów: 284
Liczba wątków: 85
Dołączył: Jun 2018
spalili mój las ostatnie schronienie
wydawało się wieczne
niezniszczalne
już nie walczę z ogniem
teraz to narody szumią jak wezbrane wody*
tylko gdzie ukryję swój garb
* z proroctwa Izajasza
Liczba postów: 849
Liczba wątków: 171
Dołączył: Dec 2017
Niesamowite słowa. Tyle tu samotności. Mnie ten wiersz kojarzy się z niezrozumieniem sztuki i brakiem akceptacji ( garb) - pozdrawiam.
- żeby sędzia nie zaznał radości w sądzeniu -
Liczba postów: 1 464
Liczba wątków: 254
Dołączył: Dec 2017
Bardzo dobra, wyrazista miniatura.
Liczba postów: 1 870
Liczba wątków: 620
Dołączył: Jan 2018
samotność zaopatrzona słowem
czasem odbarcza garb
Liczba postów: 284
Liczba wątków: 85
Dołączył: Jun 2018
(25-05-2019, 12:07)Grain napisał(a): samotność zaopatrzona słowem
czasem odbarcza garb
Ładnie powiedziane. Zgoda, bywa i tak, wtedy mniej boli.
Julio, Marcinie, dziękuję
n
