wiersz napisany trzyma dłużej niż systemowy kupon lotto

[Grain]

nie rozdziobią nas brojlery i drony nie rozchamuli w  papce słownej
żadna swołocznie zabroni biedniejszemu o niezawarty zakład chlapnąć
i odlecieć z bocianiego gniazda

nawet jeżeli słowny piercing obluzowaną ósemką

nie odbarczy żadnego z objawów naciekającej przepukliny

lubię zaryć się w sobie z zębem jak zając w przebitej wardze po próbie latania
niczym meteor w Ogródkach Działkowych Malina ostatnich posiadaczy ziemskich

którzy mogli uwolnić orkę jeszcze na wyciągnięcie rąk z kieszeni

[Miranda Calle]

Całkiem dobry pod względem metaforycznym, ale w czytaniu na głos trudny. Gdyby tak pokombinwać z rytmem... A tak sobie wydziwiam. Mam dziś urodziny, dlatego marudzę. Człowiek się starzeje i nie ma w tym nic fajnego...
Tytuł przykuwa uwagę... Ten kupon lotto to na chybił-trafił, na bank

[Grain]

Jak moja mama. Najlepszego Julka.

Nie silę się na estetykę, przemiatam starocie.

Jedna podpowiedź jeszcze chodzę, ale od wielu lat już bez rąk w kieszeniach.

Tyż mnie naszło.

[Miranda Calle]

Ech, życie. Dziękuję

[Tjereszkowa]

Grain, treściowo mi się podobie, ale wersyfikacja do dudy. Tak sobie myślę, że jakbyś walnął tu dla eksperymentu mega długie wersy (scalające poszczególne myśli), to czytałoby się lepiej, a utwór by na oryginalności zyskał.

[Grain]

Oki już się biere.

Dzieki.

Zapamiętam, bo warto.

[Miranda Calle]

Ależ Franku, przecież już Ci mówiłam o kulawej rytmice... Oczywiście, że warto popracować.
Skoro natchnienia na nowe brak, można wykorzystać bezwenny czas na doszlifowanie dotychczasowych...