Liczba postów: 98
Liczba wątków: 48
Dołączył: Jul 2011
wyszedłem na polanę
niebo pełne było z betonu gwiazd
by jak Rimbaud ruszyć w stronę nowoczesności
aby odnaleźć ze sobą modus vivendi
sztalug z nadziei tysiące zostawiłem w pokoju
by nie malować już tylko na biało
będę tak szedł w coraz dalsze dale
w butach z pisaku wśród gwiazd z betonu
i wejdę tylko w te drogi proste
płakać będę przez większość podróży
uświadamiając sobie ogrom zadeptanych
mrówek – co z tego że nieświadomie
aż w końcu spotkam tam ciebie
i mimo że mowy już we mnie nie było
ty wypełnisz mą paletę kolorami
żywić ciebie i siebie będę
własnymi słowami spoglądając
na strome wodospady w kącikach twych ust
na końcu drogi gdy już przystanę
połączę w duszy antyczność z Rimbaudem
i zacznę malować - już nie tylko na biało
Liczba postów: 1 324
Liczba wątków: 98
Dołączył: Jun 2011
Podoba mi się. Ba, bardzo mi się spodoba!
Wiersz jest tak delikatny, niewinny, że wywołuje malutką łezkę w oku, przynajmniej u mnie. Uczuciowość jest tutaj bardzo dobrze wyeksponowana i to największy plus utworu.
Motyw z malowaniem na biało przypomniał mi o początku Ręki Mistrza, co jest tylko jednym z kilku przyjemnych skojarzeń.
Ostatni wers jak wisienka na torcie.
Pozdrawiam
The Earth without art is just eh.
Liczba postów: 98
Liczba wątków: 48
Dołączył: Jul 2011
Liczba postów: 365
Liczba wątków: 12
Dołączył: Mar 2012
Bardzo dopracowany wiersz. Świetnie dobrane słowa, bardzo działające na wyobraźnię. Szczególnie spodobały mi się wodospady w kącikach ust. Przemyślany i ciekawy utwór, który nie męczy przy czytaniu, nie jest pretensjonalny, ani wydumany.
Pozdrawiam
Would you like to say something before you leave?
Perhaps you'd care to state exactly how you feel?
We say goodbye before we've said hello
I hardly even like you
I shouldn't care at all
Liczba postów: 98
Liczba wątków: 48
Dołączył: Jul 2011
Pięknie dziękuję za dobre słowo. Pozdrawiam
Liczba postów: 934
Liczba wątków: 122
Dołączył: Jun 2016
16-08-2016, 21:42
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 16-08-2016, 21:44 przez Toya.)
Mą, twą... Tak się już nie pisze. Inwersje, powtórzenia...
Gdyby troszkę dopracować w kilku miejscach, byłoby naprawdę dobrze.
Pozdrawiam
Liczba postów: 803
Liczba wątków: 229
Dołączył: Feb 2016
01-09-2016, 05:19
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 01-09-2016, 05:22 przez Alchemik.)
(27-07-2016, 19:20)yes22 napisał(a): wyszedłem na polanę
niebo pełne było z betonu gwiazd
by jak Rimbaud ruszyć w stronę nowoczesności
aby odnaleźć ze sobą modus vivendi
sztalug z nadziei tysiące zostawiłem w pokoju
by nie malować już tylko na biało
będę tak szedł w coraz dalsze dale
w butach z pisaku wśród gwiazd z betonu
i wejdę tylko w te drogi proste
płakać będę przez większość podróży
uświadamiając sobie ogrom zadeptanych
mrówek – co z tego że nieświadomie
aż w końcu spotkam tam ciebie
i mimo że mowy już we mnie nie było
ty wypełnisz mą paletę kolorami
żywić ciebie i siebie będę
własnymi słowami spoglądając
na strome wodospady w kącikach twych ust
na końcu drogi gdy już przystanę
połączę w duszy antyczność z Rimbaudem
i zacznę malować - już nie tylko na biało
Pozwolę sobie trochę pomarudzić.
Cytat:wyszedłem na polanę
niebo pełne było z betonu gwiazd
by jak Rimbaud ruszyć w stronę nowoczesności
Ts inwersja
z betonu gwiazd, moim zdaniem nie dodaje poetyckości.
Sformułowałbym to nieco inaczej
śmiało wyszedłem na polanę
zwieszone niebo pełne betonowych gwiazd
aby jak Rimbaud ruszyć w stronę nowoczesności
Wbrew pozorom wiersz biały też potrzebuje pewnego rytmu
Cytat:aby odnaleźć ze sobą modus vivendi
sztalug z nadziei tysiące zostawiłem w pokoju
by nie malować już tylko na biało
Sformułowanie
odnaleźć ze sobą wydaje mi się niegramatyczne. Czy nie lepiej byłoby
w sobie?
żeby odnaleźć w sobie modus vivendi
sztalug z nadziei tysiące zostawiłem w pokoju
by nie malować już tylko na biało
Cytat:będę tak szedł w coraz dalsze dale
w butach z pisaku wśród gwiazd z betonu
i wejdę tylko w te drogi proste
odmiana słowa
pisak przez przypadki
dopełniacz -
pisaka
będę tak szedł w coraz dalsze dale
w butach z pisaka pośród gwiazd z betonu
i wejdę tylko w te drogi najprostsze
Cytat:płakać będę przez większość podróży
uświadamiając sobie ogrom zadeptanych
mrówek – co z tego że nieświadomie
Tu w zasadzie jest w porządku, choć dorzuciłbym sylabę, jakiś spójnik przed pierwszym wersem, aby rytm był lepszy.
Powiedzmy
i lub
a
i płakać będę przez większość podróży
uświadamiając sobie ogrom zadeptanych
mrówek – co z tego że nieświadomie
Cytat:aż w końcu spotkam tam ciebie
i mimo że mowy już we mnie nie było
ty wypełnisz mą paletę kolorami
I tu mi coś nie leży.
Na pewno tryb czasownika
być, ale i jeszcze coś
wreszcie na końcu napotkam tam ciebie
i mimo że mowy już we mnie nie będzie
moją paletę wypełnisz kolorem
Cytat:żywić ciebie i siebie będę
własnymi słowami spoglądając
na strome wodospady w kącikach twych ust
Rytm. No i zaimek dzierżawczy jest w archaicznej formie. Przyda się niewielka inwersja dla utrzymania rytmu
żywić i ciebie i siebie będę
własnymi słowami spoglądając
na strome wodospady w kącikach ust twoich
Cytat:na końcu drogi gdy już przystanę
połączę w duszy antyczność z Rimbaudem
i zacznę malować - już nie tylko na biało
Jak wyżej rytm
na końcu drogi kiedy już przystanę
połączę w duszy antyczność z Rimbaudem
zacznę malować - nie tylko na biało
W całości to będzie tak
Cytat:śmiało wyszedłem na polanę
zwieszone niebo pełne betonowych gwiazd
aby jak Rimbaud ruszyć w stronę nowoczesności
żeby odnaleźć w sobie modus vivendi
sztalug z nadziei tysiące zostawiłem w pokoju
by nie malować już tylko na biało
będę tak szedł w coraz dalsze dale
w butach z pisaka pośród gwiazd z betonu
i wejdę tylko w te drogi najprostsze
i płakać będę przez większość podróży
uświadamiając sobie ogrom zadeptanych
mrówek – co z tego że nieświadomie
wreszcie na końcu napotkam tam ciebie
i mimo że mowy już we mnie nie będzie
moją paletę wypełnisz kolorem
żywić i ciebie i siebie będę
własnymi słowami spoglądając
na strome wodospady w kącikach ust twoich
na końcu drogi kiedy już przystanę
połączę w duszy antyczność z Rimbaudem
zacznę malować - nie tylko na biało
Właściwie nic ci nie zmieniłem.
Zrobiłem tylko drobną kosmetykę wiersza, który w warstwie metaforycznej i znaczeniowej spodobał mi się.
Jurek