Wspomnienie jesienne

[Wiewióra]

Wiatr od rana liczy liście na sokorze, 
każdy kasztan już na ziemię jest strącony, 
w mokrej trawie leży w sadzie włoski orzech, 
w skrzyniach jabłek kolorowych drzemią tony.

Za chwil kilka biel marcinków tych ostatnich, 
będzie jaśnieć niby suknia panny młodej, 
babie lato szarość pól perłą rozjaśni
i posypią  się z leszczyny liście złote.

Gołe brzozy się roztrzęsą wśród mgieł bladych, 
dąb ostatnie brązy w błoto kałuż wrzuci, 
wczesnym rankiem szyby pełne mroźnych kwiatów 
będą witać białą zimę, która wróci.

[Miranda Calle]

Melodyjny, ciepły wiersz o jesieni. Przypomina mi wiersze z dzieciństwa, które czytała mi mama przed snem.
Bardzo ładne rymowanie.

Minilisku, popraw sobie literówkę "rozjasni" ---> "rozjaśni".

[Gunnar]

Jesteś bardzo dobra w malowaniu plastycznych obrazów z natury.
Lubię Twoje utwory.

Pozdrawiam

[Akte]

Troszkę kuleje średniówka, ale zawsze można dopracować.

[Kotkovsky]

A i zima nikomu tutaj niestraszna.

[Miranda Calle]

Troszkę kuleje średniówka, ale zawsze można dopracować.

Uwielbiam te tajemnicze poetyckie terminy. Trochę jak z Hell's Kitchen   A na poważnie: cieszę się, że jesteś z nami, Akte. I że potrafisz wyjść poza swój twórczy świat. Niewielu to potrafi. Dziękuję.
A Wiewióra na pewno się ucieszy, jak kiedyś do nas zajrzy.