Wiersze starszej pani - 2.

[Gunnar]

Do owej gwiazdki co nam z dala świeci

Chociażby człowiek wiedział że nie wzleci
Wznosić się myślą jak skrzydły orlemi
Przecież to piękniej niż pełzać po ziemi
 
Smutno mi smutno ... tak samej wśród ludzi
 
Ciernistą iść drogą żywota
Serce się zrywa – myśl szczęściem się łudzi
A w duszy wciąż rzewna tęsknota
Smutno tak samej żyć własną tęsknotą
 
Jak wieczerz ze sercem zbolałem
Za gwiazdką marzeń i snów moich złotych
Mknąć okiem od łzy już spłowiałem
Smutno mi sercu rozkazać milczenie
Myśl, wolę krępować rozkazem
Każde nadziei jaśniejsze błyśniecie
I witać i żegnać zarazem


"o Autorce"

[mirek13]

O jakichkolwiek kwestiach technicznych nie ma co gadać w wypadku tego cyklu.
Istota sprawy jest zupełnie inna i można pogadać co najwyżej o wpływie i potrzebie poezji dla i na wrażliwego człowieka.
Dobrze, że zdecydowałeś się opublikować te wiersze.
Zapewne dostrzegłeś różnicę między poezją pisaną sercem, a filozoficznymi wysiłkami mózgu, dzielącemu problemy ontologiczne na wersy.