Więzy

[Changed]

Czarne kwiaty są tylko
Żałosną metaforą niczego
Więzy wyciskają rzeczywiste
Pręgi zwane przywiązaniem

Gdy skończysz udawać
Że życzysz mi powodzenia
W podtrzymywaniu wyobrażeń
Nie będę musiała czekać długo
A zacznę je urealniać
Mniej melancholijnie
Pokażę jak kocham rzucać
Literowaniem powolnych ostrzy
Na moją rozmytą rzeczywistość
Mniej metaforycznie

[Black Moon]

Mam wrażenie, że się pogubiłaś. A może to ja się pogubiłem, czytając? Jedno z dwóch.

I dziwny jakiś taki
zapis czy forma
źle i dziwnie
się to czyta

Pozdrawiam.

[Changed]

Dziękuje za komentarz.
Taaa, zapis i forma to dwa z trzech moich głównych błędów przy tworzeniu...
Mogę zrzucić pogubienie się na ciebie? W moim przypadku bardziej możliwe, że za bardzo poplątałam i skomplikowałam.

[sheytan]

Tą drugą strofę by rozbił na dwie żeby przejrzyściej było. Pierwsza zapowiadała ciekawy tekst później zaczęło mi się plątać. To tylko moje wrażenie. Pozdrawiam

[Changed]

Dziękuję za komentarz, sheytan. Popracuję jeszcze nad drugą zwrotką. W którym miejscu byś rozbił?

[sheytan]

A zacznę je urealniać- po tym wersie można zrobić przerwę i powstaną dwie strofy. Płynniejsze się stanie w czytaniu ale to moje nędzne zdanie. Pozdrawiam

[wojbik]

Ogólnie, to nie najgorszy utwór, mogłoby być trochę bardziej przejrzyście, bo ta zbita kompozycja robi ten wiersz ociężałym.

A zacznę je urealniać

Nie wiem czy "A" jest potrzebne...

[Changed]

Dzięki za komentarz, wojbik.

Niestety jest potrzebne. Też się nad nim zastanawiałam, ale niestety nie da się go wyrzucić.