|
WILGOTNY ZAPACH BURZY
|
27-05-2011, 21:51
Cień mój w deszczu moknie jakże pięknie pada niech porośnie kolorem a rzucający go pokorą I gdy tak stoję w słocie na nic nie czekając płuczę sumienie miękką deszczówką Obeschnę wkrótce na wiór na strzęp człowieka na czynności monotonne na pozór na pamięć żyjąc do następnej burzy 12 maja 2011 
30-05-2011, 09:52
Piękne! Subtelna poezja jak cudowny obraz doskonałego malarza.
31-05-2011, 07:51
świetne, "niech porośnie kolorem", " na czynności monotonne", te zwroty uwiły ten wiersz. Brawo!
Czasami jesteśmy panami świata, częściej jego cieniem.
|
|
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
|
