Sprośności

[Marcin Sztelak]

Stylowe dowcipy, jedynie szeptem
w najgłębszym mroku.
Nieprzeniknionym dla łakomych oczu.

Zgrabny początek, ale bez dalszego ciągu
– niespełnienia wypełzają z kątów,
więc pozostają tylko skoki w bok.

Zakończone zwyczajowym upadkiem
tuż pod koślawą linie horyzontu,
ewentualnie w niedopraną pościel.

I wraz z nocą coraz większe
rosną szepty, niestety
z każdym upływem mniej śmieszne.

[Miranda Calle]

Strasznie ponury obraz związku. Najpierw stylowe szepty w mroku, potem skoki na boki, wreszcie niedoprana pościel i koniec pieśni.
Rewelacyjny tytuł. Bardzo wieloznaczny.

[Julia]

Proza życia nie zawsze bywa poezją

[Gunnar]

tuż pod koślawą linie horyzontu,

Tu chyba powinno być "linią"

rosną szepty,niestety

Przecinek miejsce wcześniej.

[chmurnoryjny]

rosną szepty,niestety

tu chyba spacja by się zdała? ... bo raczej nie wygląda mi to na  celowy zabieg--- jakby odniesienie do liczby z zapisanym dodatkiem ułamka dziesiętnego po przecinku, tylko że w słowach...


chociaż?     szepty - jako pełna wartość, w liczbie mnogiej rzecz jasna (i, wiadomo: mianownik)
szepty,niestety- gdzie szepty- jak wyżej, ale "niestety" to już ułamek, o jednak nieustalonej wartości.... Hm? Czyli, że jeden/jednostka jest na pewno większe od niestety? No, i niby pasuje i pasi, tylko czy niestety, to na pewno analogia, coś bliskiego wartością do zera?   


A już serio mówiąc - kierując się gustem, jako ostatnim z kryteriów--- daję uczciwe 4/5, bo utwór uważam za dobry i nie widzę w nim jakichś braków, ale ... jak napisałem, tu włączam ego, czyli gust, a przy tym mam na uwadze inne  Twe utwory, Autorze, więc zawsze nie muszę być tak samo wzięty i porwany.... 

zresztą, skoro się śmieję i dogryzam Ci,  zastanawiając się:  to o wyjścia nie mam . ot, takie cztery z dużym minusem