Siedem miliardów

[Sylwiamotyka]

Coś się kształtuje .Nie wiem co i po co?
Ale jest i rośnie.
Przypomina o sobie wtedy, gdy mam co innego.
Na głowie.
Tyle mam.

Rzeczywistość mnie przerasta, mam to
co niezbędne i ważne.
Umiem też czuć, choć zapominam.
I głupi film, czy piosenka, warty zbyt dużo,
ale nie dla nas.

Nagle przypomina mi, że ja potrafię :
myśleć, odczuwać, walczyć – ciężko uwierzyć.
Łatwiej nałożyć napis - ja jeden nic nie zmienię.
Łatwiej żyć w zamkniętym małym świecie,
niż otworzyć się, pomyśleć.

O innych, o tym jak obojętność niszczy,
nie świat, nie los, nie zły, wielki On.
My możemy mało, więc tak wiele.
Nie tylko ja, nie tylko ty.
Jest nas siedem miliardów.

[BEL6]

Niepotrzebna interpunkcja.
W dwóch miejscach spacja przed znakiem:

Coś się kształtuje .Nie wiem

Nagle przypomina mi, że ja potrafię :

Coś się kształtuje .Nie wiem co i po co?
Ale jest i rośnie.
Przypomina o sobie wtedy, gdy mam co innego.
Na głowie.
Tyle mam.

Rzeczywistość mnie przerasta, mam to
co niezbędne i ważne.

Ale że co?
A tak serio to za dużo tego "co".
Pierwsze dwa wersy spokojnie można zapisać:
kształtuje się, rośnie
nie wiem co, dlaczego (tu opcjonalnie znak zapytania, bo zależy, czy dlaczego peel ni wie czy tylko dlaczego się kształtuje - to wtedy można się pokusić o powtórzenie "nie wiem" - [nie wiem co, nie wiem dlaczego])

Noo i "zamknięty, mały świat" można by ładniej zmetaforyzować.

Ale starszy tekst, więc dzisiaj zapisany wyglądałby zupełnie inaczej, jak mniemam.
Samą piąteczkę mogę dać za przekaz, tylko ten zapis kole w oczy.

Łatwiej żyć w zamkniętym małym świecie,

ale przecież

Jest nas siedem miliardów.

i

obojętność niszczy,
nie świat, nie los, nie zły, wielki On.
My

My, obojętność - niszczy, a że

Jest nas siedem miliardów.

to

Rzeczywistość mnie przerasta

więc

Łatwiej żyć w zamkniętym małym świecie,

Tak można by połowicznie podsumować.

[Sylwiamotyka]

Hej Bel Byłam w szoku, gdy zobaczyłam znów ten tekst. Napisałam go dawno temu i nie mam w sumie żadnych uwag, nie jest jednym z moich ulubionych utworów.

[BEL6]

Hej!
Teksty, które lubimy najmniej, stanowią o tym, kimczym jesteśmy/nie chcemy być/do czego dążymy.

A tak poważnie, to myśl autorska zawsze oscyluje wokół środka istoty autora, a jedynie sposób porozumienia się ze światem klaruje się na przestrzeni doświadczeń.

Toteż - ode mnie mocne tak.
Ciekawi mnie, z których utworków jesteś najbardziej zadowolona?