Rubikon (bezsilność 2)

[tetu]

Już dnieje 
a Ty Piotrze nie zmrużyłeś oczu
przywykły do ciemności w której lepiej widać krzyż
i otwarte na oścież rany

pęknięcia to nie jedyny ślad zapętlonych ustaleń
poezja rozsadza nas od wewnątrz 
karmi tym co zebraliśmy przez wszystkie lata
rtęcią wyślizguje się z palców*

musimy nauczyć się czekać Piotrze
między jednym wierszem a drugim odliczać kości
rzucone raz stały się wyzwaniem 

(bez)boleśnie przekraczamy odległości
papilarność odkształca szczypie w policzek

*autor nieznany

[Toya]

Bolesny wiersz. To co najbardziej cenię w poezji, to emocje jakie wyzwala.
Bywa, że czytam wiersze skonstruowane idealnie od strony technicznej,
a jednak puste w środku... Trafiają się i takie, które pomimo błędów
uderzają we mnie z mocą huraganu. Ten jest bez zarzutu, Tetu.
Pod każdym względem.

Ode mnie 5/5

[chmurnoryjny]

musimy nauczyć się czekać Piotrze
między jednym wierszem a drugim odliczać kości
rzucone raz stały się wyzwaniem 

Cały wiersz, jako kontynuacja mnie wziął, zmusił do zostania z nim. W milczeniu, w bezruchu. A powyżej cytowana stroifa? No, po prostu mnie kupiła. Jak i zresztą cały utwór. Ba, oba! 5/5

[Marcin Sztelak]

Rozsadza, niewątpliwie. Piękny wiersz...

[Miranda Calle]

Iwonn, czytam po raz kolejny i doprawdy, mimo niecnych chęci, nie doszukałam się żadnych uchybień, ni to formalnych, ni technicznych.
Jako kontynuacja cyklu - doskonały. Widziałabym, czytała, jako tryptyk. Pokombinujesz?
Wyzwolił emocje, wzruszył, zachwycił.
Ode mnie 5/5.

[chmurnoryjny]

A ja sugerowałbym nie iść w tryptyk. Jasne, wierzę, że będzie równie kapitalnie, ale... może właśnie na dyptyku, choć się prosi tryptyk, jakoś i w ten sposób zasygnalizować, nieco "zakulisowo" bezsilność". Albo? Mimo wszystko dopuścić bezsilność do głosu także tym...

[Miranda Calle]

W sumie, Chmurnoryjny ma rację. Z fachowego punktu widzenia. Ale Miranda, jako rasowa kobieta, żąda więcej. Dopełnienia, zakończenia, uzupełnienia...

[BEL6]

Jeśli to jest kontynuacja "Bezsilności", dlaczego nie jest to w tym samym wątku? Muszę teraz grzebać, żeby znaleźć pierwszą część, a nie zależy mi. Niemniej, skoro już komentuję, to się wrócę choćby myślami. Jednak kontynuacje wrzucaj w jeden wątek, tak samo robimy tu z prozą w "kawałkach".

Tutaj już całkowicie popłynęłaś w prozę. Nie odpowiada mi kompletnie patos, bijący z tego tekstu. W poprzednim jeszcze tylko lekko go smyrałaś, tu już poleciałaś na całego, ale nie popłynęłaś ładnie i - w mojej opinii, oczywiście - wyszło mdło, smutnonudno i szaro. I po co te gwiazdki? Stań na własnych nogach/skrzydłach poetyckich. Co to za słowo "papilarność"? Mogę się domyślać znaczenia, ale nie widzę tego znaczenia w utworze. to jest problem. Ode mnie 2/5.


O co mi chodzi z prozowaniem wierszy. Czego nie lubię, a co jest nagminne:

Już dnieje, a Ty Piotrze nie zmrużyłeś oczu, przywykły do ciemności w której lepiej widać krzyż i otwarte na oścież rany. Pęknięcia to nie jedyny ślad zapętlonych ustaleń. Poezja rozsadza nas od wewnątrz, karmi tym co zebraliśmy przez wszystkie lata, rtęcią wyślizguje się z palców. Musimy nauczyć się czekać, Piotrze, między jednym wierszem a drugim odliczać kości, [które]* rzucone raz stały się wyzwaniem. (Bez)boleśnie** przekraczamy odległości, papilarność odkształca, szczypie w policzek.

*jedna przerzutnia wiersza nie czyni
**ani gra nawiasowa

[tetu]

Toya dzięki wielkie za zrozumienie.

Marcinie,Chmurnoryjny, Mirando bardzo miło Was gościć i czytać takie słowa.
Mirando, mówisz tryptyk?
Chmurnoryjny dyptyk?
Kusicie
Mam jeszcze dwie części. Musiałabym mocno pokombinować i okroić, ale może macie rację kiedyś spróbuję i zasiądę do tego. Dzięki wielkie.

Pani Administrator
Nie wiedziałam, że trzeba wrzucać do jednego wątku, byłby to zbyt długi wątek, bo jeszcze są dwie części, ale może i racja, byłoby przejrzyściej. Tylko skoro już tak zaczęłam, to niech tak zostanie.

"Tutaj już całkowicie popłynęłaś w prozę. Nie odpowiada mi kompletnie patos, bijący z tego tekstu"

Tak, tyle tylko że w ten sposób można zapisać prawie każdy nieregularny, wiersz i mówić że to proza.
Jeśli jest coś co da się w jakiś sensowny sposób podzielić i zwersyfikować to czemu nie? Ja swój wiersz bardziej odczuwam tak jak zapisałam, niż czytając go jednym ciągiem, ale rozumiem że zdania są/mogą być różne.
Co do patosu, to kompletnie nie widzę miejsc w których takowy występuje, zatem może Pani zechce wskazać?
Co do odbioru miało być smutno i szaro, bo to taki klimat wiersza.
Po co gwiazdki? Tak oznaczam sobie cytaty. Oprócz kursywy daję gwiazdkę jako odniesienie do tego co pod wierszem. Coś w tym złego? Też źle? O matko
Pani Administrator, wykorzystywanie cytatów jest pewną konsekwencją w moim cyklu. Są odpowiednio oznaczone i nie wydaje mi się, żeby było w tym coś złego. Wielu autorów wykorzystuje różne motta, cytaty, fragmenty rozmów itd, co wcale nie oznacza że nie stoją na własnych nogach, zatem stwierdzenie "stań na własnych nogach/skrzydłach poetyckich" jest trochę nie na miejscu.
Oczywiście podkreślam jeszcze raz, że bardzo szanuję i cenię szczere opinie, a mój komentarz, broń bóg nie jest żadną uszczypliwością tylko odpowiedzią na Pani wątpliwości, zarzuty, które biorę do siebie, pozdrawiam.

[Wiewióra]

Podobają mi się te wiersze z serii o Piotrze .Czytałam już jeden ,teraz drugi .Trafiają do mnie i przekonują .Dobrze napisane

[tetu]

Podobają mi się te wiersze z serii o Piotrze .Czytałam już jeden ,teraz drugi .Trafiają do mnie i przekonują .Dobrze napisane

Zatem nie pozostaje mi nic innego jak znów podziękować Wiewiórce