Randka z poezją.

[starysta]

...nie mogę się oprzeć temu wierszowi, mam go zapisanego w tysiącach słów. Czy zdołam napisać coś równie pięknego? Może kiedyś. Pewnie każdy wie o czym mówię, inspiracja a potem interpretacja, tak w koło, to do końca życia moje zadanie. Moje, które sam sobie zadałem.


spotkania miałem dwa
ciągle trwają
stawiłem się pod wskazany adres
Kraków ul. Poezja / jeden
tam nawet bruk jest wybity słowami

w oczekiwaniu na przewodnika
czytam pierwsze z brzegu kamienice

malowane wierszem w jednej tonacji
strofami prawdy
to jest ulica jedynej prawdy poetki
po której stąpa mocnym słowem

na balkonach wiszą odpowiedzi
jest też drzewo pod błękitnym domem
z rękami temidy
takie to proste wyważyć życie

a dalej źródło fontanna tryska radośnie
którą zwą konfesjonałem

a jeszcze dalej stragany ze szczęściem
wątpliwości wiatr zabiera nad dachy
brak echa ludzie nie krzyczą

po prawej jej dom otulony bluszczem sensu
a w ogrodowych trawach kwiaty dobroci
i tak to odnalazłem w tej ulicy
istotę rzeczy pisaną małymi palcami

a nad wszystkim co na ulicy góruje
serce wielkiej dobroci

czy to możliwe?

[Jeffrey]

Chyba temat sam w sobie aż nazbyt ambitny jak dla mnie i mojego krótkiego stażu z poezją. Bardzo mi przypadł do gustu. Przypadł do gustu dlatego, że sam nie potrafiłbym czegoś takiego napisać. : D Napisać o poezji w taki sposób, jakby była ona żywa i jakbym miłował ją ponad wszystko. Nie potrafiłbym nadać jej barw w taki sposób i pisać o uczuciach, jakie u mnie wywołuje. I za to ogromny plus : )

[Black Moon]

Huu...dla mnie bomba. Lubię tego typu "obrazy" malowane słowem, zwłaszcza w Twoim wykonaniu, Starysto. Chciałoby się odwiedzić tę ulicę...

Niepokojąco wysoki poziom Twoich wierszy ostatnio ^ ^ Przynajmniej dla mnie.

Pozdrawiam.

[starysta]

Dziękuję i pozdrawiam.
Ale szczerze? Bałem się.