Patrząc na płatki śniegu,
nic w nich nie widziałam,
kształtów, błyskotek, kolorów,
jak wówczas, gdy kilka lat miałam.
Puszysty i biały mienił się
tylko dla mnie,
tysiącem barwnych iskier
jak noc w karnawale.
Dzisiaj zmieszany z błotem,
jak nędzny człowiek,
który z pokorą odchodzi,
by odbyć podróż do nikąd.
Stracił przyjaciół wielu, tych
co zapewne nimi nie byli.
Serce jednak ból ściska,
wszyscy odeszli w jednej chwili.
A życie toczy się dalej,
legenda prawdzie jest bliska.
Kto raz zawiódł zaufanie,
tak łatwo go nie odzyska.
30 listopada 2009
Abigel
nic w nich nie widziałam,
kształtów, błyskotek, kolorów,
jak wówczas, gdy kilka lat miałam.
Puszysty i biały mienił się
tylko dla mnie,
tysiącem barwnych iskier
jak noc w karnawale.
Dzisiaj zmieszany z błotem,
jak nędzny człowiek,
który z pokorą odchodzi,
by odbyć podróż do nikąd.
Stracił przyjaciół wielu, tych
co zapewne nimi nie byli.
Serce jednak ból ściska,
wszyscy odeszli w jednej chwili.
A życie toczy się dalej,
legenda prawdzie jest bliska.
Kto raz zawiódł zaufanie,
tak łatwo go nie odzyska.
30 listopada 2009
Abigel
trochę rymy się gubią raz są raz ich nie ma (chodzi mi o 2 zwrotkę) ale wiem dobrze, jak z nimi trudno, aby pasowały do myśli, uczuć, które chcemy wyrazić... powodzenia dalej, pozdrawiam
