,,List''

[Hakai]

,,List''
Bądź mi drogą, i jasnym piorunem,
Co świat przepołowi na prawdę i fałsz.
Złączy niebo z ziemią świetlistym całunem.
Zagrzmi świat, o, Panie nasz!

Powiedz, Drogi, kiedy. Żyć już nie potrafię.
Tu się nienawiść i cisi szydercy mrokiem przekradają
Od cienia do cienia, od krzywd do pieniędzy.
Za nic kłamstwo, za nic krzywdę mają!
Czyż nie straszny jest świat od światła odwrócony?
O, człowiek rzuca długi cień!
Tu się dzień w noc zamienia, a noc w otchłań ciemniejszą niż czerń.
Nie chcę wierzyć, że świat nasz jest stracony,
Więc ślę do nieba rozpaczą wypełniony lament.
O, Panie, wsłuchaj się w ten zamęt, wsłuchaj się w chaosu niski ton!
Zgrozo, tu na ziemi bije jak dzwon, a ech jego końca
Próżno szukać.
Można jedynie rzeczywistość wciąż to lepszym "Panie" oszukać.

Amen. Nie czekam na spotkanie.

[szczepantrzeszcz]

Odległe rymy i zaburzony rytm (w jednej chwili czuję, w drugiej znika) bardzo dobrze nadają się do opisu świata od światła odwróconego.

Choć lubię i używam wcale często, w tym wierszu przeszkadzają powtórzenia.

Nie chcę wierzyć, że świat ten jest stracony,
Więc ślę ten do nieba rozpaczą wypełniony lament.
O, Panie, wsłuchaj się w ten zamęt, wsłuchaj się w chaosu niski ton!

Trzy razy "ten". Nie znalazłem powodu, dla którego ów zabieg miałby sens.

...no i to "szukać - oszukać" częstochową zajechało. Trochę popsuło naprawdę dobre wrażenie.

[Hakai]

Hmm... Postaram się amputować nadmiar "ten", bądź podmienić ów słowo tam, gdzie, moim zdaniem, się da. Ufam, że wyjdzie lepiej.
Co do szukać - oszukać, powiem szczerze, że nie mam pojęcia, co na to zaradzić. Rym wyszedł mimowolnie, bo potrzebowałam tych dwóch słów.

[szczepantrzeszcz]

Zostawiłaś dobre "ten". Wydaje mi się, że w kwestii częstochowy niewiele trzeba przerobić. Ja, dając upust swojej skłonności do powtórzeń, widziałby to jakoś tak:

Nie chcę wierzyć, że świat nasz jest stracony,
Więc ślę do nieba rozpaczą wypełniony lament.
O, Panie, wsłuchaj się w ten zamęt
Wsłuchaj się w chaosu niski ton!
Zgroza!
Tu na ziemi bije zgroza jak dzwon
Echo jej końca nie dociera z daleka
Próżno szukać, próżno wierzyć, próżno czekać.

Można się omamić wciąż to lepszym "Panie".
Amen. Wieczna zgroza. Nie czekam na spotkanie.

...i jeszcze drugi rym wydał mi się bardzo powszechny: "przekradają - mają" mogę zaproponować:

Tu nienawiść, tu cichy szyderca mrokiem się przekrada
Od cienia do cienia, od krzywd do pieniędzy.
Za nic kłamstwo, za nic krzywda, za nic zdrada!

Czy nie za dużo rytmu dodałem? Ciekaw jestem, co o tym sądzisz.

[Hakai]

Brzmi tak jakoś zbyt patetycznie, ta nowa zgroza, bo to poniekąd zwierzenie samobójcy, ale na pewno jeszcze to przemyślę. Dziękuję za pomoc. ^^

Edit, dodałeś, kiedy pisałam:
Może odrobinę, bo jednak, w mojej opinii, cały ten "bałagan" oddaje bałagan w głowie piszącego tytułowy "list" do nieba.

[miriad]

Bądź mi drogą, i jasnym piorunem,
Co świat przepołowi na prawdę i fałsz.
Złączy niebo z ziemią świetlistym całunem.
Zagrzmi świat, o, Panie nasz!

Bądź mi tym i tym, co zrobi to i to. Zrobi też to. Zagrzmi świat.
Ostatnie wypada z rytmu wyliczenia, więc doradzam jakieś: "Niechaj zagrzmi świat, o, Panie nasz!" albo zagrzmi wtedy świat; czuję, zagrzmi świat. Cokolwiek, co jakoś wyraźniej oddzieli wyliczenie od prognozy (jak też zwrot do kobiety od tego do boga; po prostu zrobi to wyraźniej i już na starcie ostatniego zdania/wiersza). Dla płynniejszego czytania.

Powiedz, Drogi, kiedy. Żyć już nie potrafię.

Ah To kobieta się zwraca do faceta Moja gafa.
A tak w ogóle, to chyba od początku do końca Podmiot Liryczny zwraca się do Boga. Aha
To może w sumie nie trzeba nic zmieniać. Do rozważenia.

Za nic kłamstwo, za nic krzywdę mają!

Akurat mieć coś za nic oznacza nie szanować czegoś. Często własnie jakąś cnotliwą wartość moralną. Tu napisałaś inaczej, wspak, i wychodzi to fatalnie.

O, człowiek rzuca długi cień!

Nie miało być oh?
Co to za groteskowa uwaga? O, pisiąt groszy!

Tu się dzień w noc zamienia, a noc w otchłań ciemniejszą niż czerń.

Z całym szacunkiem, ale to już nawet nie jest banał czy kicz. To poetyczna wydmuszka, pustosłowie. "Aj waj biada, ciemna dupa" - i tak by było lepsze, bo chociaż jawnie słabe, nie bombastyczne.

Można jedynie rzeczywistość wciąż to lepszym "Panie" oszukać.

O, a to jest dobre.

Jeremiada do boga. Nie jest kunsztowna. Tym razem niezbyt mi się podoba

[Hakai]

Bądź mi tym i tym, co zrobi to i to. Zrobi też to. Zagrzmi świat.
Ostatnie wypada z rytmu wyliczenia, więc doradzam jakieś: "Niechaj zagrzmi świat, o, Panie nasz!" albo zagrzmi wtedy świat; czuję, zagrzmi świat. Cokolwiek, co jakoś wyraźniej oddzieli wyliczenie od prognozy (jak też zwrot do kobiety od tego do boga; po prostu zrobi to wyraźniej i już na starcie ostatniego zdania/wiersza). Dla płynniejszego czytania.

To jest już poniekąd człowiek obłąkany, samobójca. Dla mnie - oddaje to poplątanie w jego emocjach, a raczej zapał. Wyobraźnię. Nie ma żadnego "wtedy", bo pisząc to, on już to widzi. Oczami wyobraźni. Trochę ze zbyt wielkim oddaniem tej idei. Trochę tak jak w histerycznym "O, człowiek rzuca długi cień"

Z całym szacunkiem, ale to już nawet nie jest banał czy kicz. To poetyczna wydmuszka, pustosłowie. "Aj waj biada, ciemna dupa" - i tak by było lepsze, bo chociaż jawnie słabe, nie bombastyczne

To tak chyba czysto subiektywnie, bo mi to akurat nie przeszkadza, a sens też ma.

[miriad]

Nie ma żadnego "wtedy", bo pisząc to, on już to widzi.

A jednak jest. Czas teraźniejszy by było "grzmi świat".

Oczywiście, że subiektywnie i nie zapominajmy o tym. Subiektywnie ten pełen zgrozy opis o nocy i otchłani - jest bardzo tani.