Kraj marzycieli

[Samaelitka]

Włączyłam dziś telewizor.

Co cztery lata w Polsce odbywają się igrzyska, podczas których znaczna część narodu wpada w oniryczną atmosferę obietnic wyborczych. Im bliżej wyborczej niedzieli, tym bardziej boję się otworzyć własną lodówkę – bo może wyskoczy z niej, tak samo jak z telewizora, radia i komputera – jakiś miły pan i zacznie, niczym Anatolij Kaszpirowski, hipnotyzować.

Mówią przyjemnymi, spokojnymi głosami o spadku bezrobocia, ekonomicznym boomie, ustabilizowanej gospodarce, wzroście rent i emerytur, rozsądnej polityce zagranicznej. A wyborcy wpadają w senną atmosferę intelektualnego rozluźnienia – bo przecież panowie i panie z telewizora nie mogą się mylić, prawda?

Marzymy.
Jako naród, zawsze o czymś marzyliśmy – o Polsce od morza do morza, o niepodległości, o upadku komunizmu. O autostradach, szybkiej i czystej kolei, wysokich pensjach, dostatniej emeryturze, sprawnej służbie zdrowia.

Nie będzie autostrad. Co roku największe obłożenie na uczelniach wyższych jest na kierunkach takich, jak psychologia, dziennikarstwo i filologia angielska. Nie będzie autostrad: bo nie będzie ich komu budować, komu projektować. Nie będzie kolei: bo pociągi, trakcje i motorniczych trzeba będzie ściągać zza granicy, ponieważ polskie zakłady wytwórcze zostały już dawno zamknięte i popadły w zapomnienie. Nie będzie wysokich pensji ani emerytur: bo szeregi bezrobotnych psychologów, socjologów, filologów, teologów i dziennikarzy nie zarobią na te świadczenia. Wykształcona za państwowe pieniądze niewielka kadra naukowców, inżynierów i lekarzy ucieknie za granicę, pracować za godziwą zapłatę.

Jesteśmy narodem marzycieli. Marzymy o rzeczach, które naszym sąsiadom zza Odry nigdy by nie przyszły do głowy – bo jak można marzyć o rzeczach tak podstawowych..?

[Quirinnos]

Lubie takie tematy. Jakże nam bliskie, a zarazem takie oddalone, odepchnięte przez umysły, które nie dopuszczają tej wizji kraju, choć ta jest po prostu... prawdą. Tragicznie to to się toczy. Te złudne wizje przedstawiane nam w telewizorach i innych mass mediach. I my, ślep wierzący, bo przecież chcemy żeby tak było, nie?
Ale nie będzie.

Pozdrawiam.

[Pasiasty]

Polityka to science fiction. Nie tylko w wydaniu polskim. Realia są jakie są. Jak ktoś tego nie ogarnia i mu się włącza optymizm, bo się nasłuchał kogokolwiek z telewizora (włącznie ze spikerem wiadomości, tudzież tvn24) to zalecałbym wizytę u tych psychologów, cośmy ich wykształcili tylu. Marzyć to sobie można, nikt nie broni. Codziennie w swojej głowie cośtam się przewinie. Jak nie modelka z plakatu, to chęć na kebaba albo nowy hamerykański samochód z dzikim konikiem w herbie. Gdyby w danej chwili istniała jakaś szansa na ich spełnienie, marzylibyśmy o czymś innym, a to, co realne uległoby zamazaniu. Prawdopodobnie zamiast tego kebaba poszlibyśmy na pizzę, modelka byłaby za chuda, albo miała ciężki charakter, a autko stałoby w garażu, bo przecież każdy wie ile taki silnik pali, a ceny benzyny każdy zna, wiesza się je na strachach na wróble. Marzymy po to by się odrealnić. Na tym żerują politycy. Dlatego przestałem w ogóle zwracać uwagę na tę dziedzinę życia. A co do ostatniego ustępu felietoniku, to cała prawda. I można by wymieniać tak dalej, szukać przyczyn, rozwiązań, ale jest tego po prostu za dużo, by cokolwiek z tym zrobić. To jest jak z mieszkankiem kawalera. Rzeczy walają się po podłodze, są kartony po pizzy, puszki po piwie. Dywan prześwituje tylko w nielicznych miejscach. Nie ma gdzie czegokolwiek postawić. Stół się cały klei, a jedyne, gdzie się można logicznie poruszać to kanapa, z której dumnie wystają dwa pady, podłączone do ps3, podłączonego do 52calowej plazmy. Ani tu gości zaprosić, ani dziewczyny, bo na samą myśl o zaczęciu sprzątania boli głowa. Każdy inny kawaler, który przychodzi w odwiedziny nie zwraca nawet uwagi na wygląd pomieszczenia, bo ma podobnie u siebie. Porządek jest tylko mętnym wspomnieniem czasów, kiedy mieszkało się pod dachem rodziców i pokój sprzątała mamusia. Z czasem kawaler akceptuje stan rzeczy i staję się to dla niego normą. ALE czasem zdarzy mu się marzyć na jawie, że któregoś dnia obudzi go dźwięk odkurzacza i mamusia będzie śmigać po pokoju i porządek powróci.
To taka metafora mi się nasunęła. Się rozpisałem. Soreczki. Wybaczam wam xD

[marcinos83]

No, chodliwy temat. Ale czego oczekujesz po kraju, w którym ludzie twierdzą że podawanie psom aspiryny zwiększy im rozmiar uszu, a spaliny samolotowe to radzieckie chemikalia? Porównanie do kawalera świetne! Dodać można tylko, że kawaler ten podetrze sobie tyłek matką, Chrystusem bądź flagą narodową natychmiast na żądanie odpowiednich sił.

[kapadocja]

Bardzo aktualne. Podoba mi się nawiązanie do PRLowskiego dowcipu:
Włączam tv - Wałęsa
Włączam radio - Wałęsa
Boję się otworzyć konserwę...

Co ja się będę rozpisywała - ściskam dłoń, bo napisała to co powinna pomyśleć nieświadoma większość.

Pozdrawiam.

[marcinos83]

Pomijając stosunek cen benzyny do zarobków... zaraz, zaraz, przecież przeciętny polak zarabia prawie cztery tysiące!! No, ale pomijając, wspomnę jeszcze, że 10 lat temu Amerykanie opracowali napęd jonowy i wysłali wyposażoną weń sondę w kosmos, a u nas ani autostrad, ani dobrego szkolnictwa, służba zdrowia leży, elektrownie wiatrowe to zło, bo się kury nieść przestaną, a Chrystus królem Polski. Tralala...

[Jgbart]

Ja nie marzę na ten temat. Jestem cynicznym burakiem, który każdą wyborczą obietnicę bezlitośnie krytykuje - szczególnie tą o wyższych emeryturach.
Jedyne o czym marzę w kwestii polityki, to ktoś, kto, jak Piłsudski, przyjdzie i weźmie to wszystko za pysk.
QED.

[Donnie]

Jedyne o czym marzę w kwestii polityki, to ktoś, kto, jak Piłsudski, przyjdzie i weźmie to wszystko za pysk.
QED.

O, Jgbart :3

Mi się zdaje, że najlepszym dowodem na to, że tekst był przynajmniej dobry, to to, że nikt Ci jeszcze błędów nie wytknął, a wszyscy dyskutowali o treści. No, ja tego nie zrobię, ale jednak czytało się z refleksją.

[Samaelitka]

Ja się bardzo cieszę z tego, że tekst wzbudził dyskusję (i to na temat!) - to dla mnie najlepszy dowód na to, że nie tylko ja myślę w ten sposób i moje przemyślenia nie są od czapy