Kołysanka dla nieznajomego

[Insomnia]

A wieczorami wpełzają twoje słowa,
otulasz szeptem zmoknięte powieki.
Znam ponaglenia by chwili smakować,
dopóki tylko przy dłoniach tych jest lepiej.

Oddycham pełnią wśród księżyca z wiary,
połać ciemności mą wróżbitką z ciszy.
Spokój przetarty cierpką plamą kawy,
wiatr z prześcieradłem do snu mnie kołyszą.

Sufit zamyka strachy bezsenności,
w jego szarzyźnie ukrywa twój obraz.
Nie umiem ukryć przesadnej wdzięczności,
gdy wszystko zniknie chcę cząstkę zachować.

(psychiatryk, wakacje 2010)

[FantaSmaGoria]

Podoba mi się, nawet bardzo. Ładny obrazek stworzyłaś - mimo, że wiersz jest dość ciężki. Dość "cierpki" klimat, lubię te rejony. Brawo.

[easy-rider]

Ładnie, nawet bardzo. Urzeka mnie druga zwrotka, pewnie dlatego, że uwielbiam kawę
Pozdrawiam.

[Insomnia]

A dziękuję

[Nana]

Bardzo ładny i melodyjny. Aż chce się go szeptać na dobranoc