Ja i ty

[Met]

Ja i ty.

Widziałem zagładę gwiazd i narodziny nowych. Poczęcie niezliczonych gatunków istnień. Tych najprostszych i tych najbardziej złożonych. Wzrost miliardów cywilizacji, ich rozkwit i upadek. Doświadczyłem miłości, szczęścia, pasji, pożądania, oraz ich przeciwieństw, jak zdrada, smutek, gniew i zazdrość. Przemierzam wymiary i czas. Posiadłem zdolność kreacji i zniszczenia, lecz nigdy nie musiałem korzystać z tej drugiej. Nigdy nie ingerowałem. Zawsze byłem i zawsze będę. Będę tworzył, aż w końcu mi się uda.

Przyszła kolej na ciebie, moje dziecko. Kolejny promyk nadziei. Inny niż wszystkie wcześniejsze, choć każde z nich było odmienne. Jednak nie gorsze. Wszystkie moje dzieci były i są wspaniałe.

Więc dlaczego dążą do samodestrukcji? Wolne od wszelkich ograniczeń, same je na siebie nakładają, tylko po to, by ich nie przestrzegać. Zrodzone z jednego ojca i matki zwracają się przeciw sobie. Płodzą i rodzą, by zabijać narodzone i nienarodzone. Dają i odbierają. Biorą i odrzucają.

Co mi umknęło? Czego wciąż nie mogę uchwycić? Może ty mi to ukażesz, to, czego wszyscy przed tobą nie zdołali. Daję ci całą wieczność, lecz czy zdążysz, nim obrócisz się w proch? Jak pozostali.

Dałem wam, moim wszystkim dzieciom, taki sam umysł jak mój, ze wszelkimi możliwościami. Czemu tylko ja potrafię to wykorzystać? Czemu!?

Zaczyna brakować mi sił.

Jestem taki samotny…

[Kruk]

Fajne. Odczuwam emocje i jeśli to mówi Ten, o kim myślę, to tu mi się jedna, czy dwie rzeczy nie zgadzają. Z drugiej strony to fikcja, więc można wszystko. Podoba mi się aspekt, w jakim to ująłeś.

odmienne od siebie

Chyba tak się nie pisze, już raczej "były różne od siebie".

[księżniczka]

rozkwit i ich upadek.

bez "ich", imho

Przemierzam wymiar

jeden?

Przyszła kolej na ciebie, moje dziecko.

Kolejny promyk nadziei. Inne inny, powód: poprzednie zdanie niż wszystkie wcześniejsze, choć każde z nich było odmienne od siebie.

Więc dlaczego dążą do samodestrukcji?

dlaczego więc

Doświadczyłem miłości, szczęścia, pasji, pożądania, oraz ich przeciwieństw, jak zdrada, smutek, gniew i zazdrość.

wyliczanka ble. Btw można się kłócić z tym zestawieniem antonimów (;

Językowo jeszcze można doszlifować Co do całości, nie lubię, ale tekst nie najgorszy. Coś porusza.
Pozdrawiam.

[Black Moon]

Bardzo mi się podoba, Met. Poruszasz ważny temat i stawiasz istotne pytania.

Wolne od wszelkich ograniczeń, same je na siebie nakładają, tylko po to, by ich nie przestrzegać.

To jest tak prawdziwe, że aż boli...

Dobra robota.
Pozdrawiam.

[Lexis]

Bardzo ciekawy tekst. Napisany dobrze. Sprawił, że coś we mnie drgnęło. Czytając, czuje się emocje, a nie tylko widzi poszczególne słowa, litery. To dobrze, bardzo dobrze.
Nie umiem opisać tego inaczej. Już i tak nadużyłam słowa bardzo. Tekst ten ma w sobie to coś.
Pozdrawiam.

[Met]

Dziękuję wszystkim za komentarze.

Ten utwór powstał pod wpływem impulsu, jakim była nieudana reanimacja siedmioletniego chłopca pobitego przez ojczyma... Mam nadzieję , że tam gdzie trafił już nikt go nie uderzy.

[Fortunate Son]

Szlachetnie, ale "Ja i ty" to kiepski utwór literacki .Dlaczego? Zbyt dużo oklepanej poetyckości i banalne do bólu zakończenie.

[Met]

Dziękuję za komentarz

mógłbym liczyć na jakąś poradę, dzięki której z kiepskiego stałby się dobrym?

Pozdrawiam

[Fortunate Son]

Mniej nadęcia. I może warto pomyśleć o opisaniu swoich refleksji? Co Ty czujesz? Stawianie się w roli Boga nie zawsze wychodzi na dobre.

[Met]

To były właśnie moje refleksje i to co czułem. Bóg był tylko formą przekazu. Narzędziem.

[Fortunate Son]

Widzisz, prawda jest taka, że patos i iście hollywoodzkie, sztampowe wstępy ("Widziałem zagładę gwiazd i narodziny nowych. Poczęcie niezliczonych gatunków istnień. Tych najprostszych i tych najbardziej złożonych. Wzrost miliardów cywilizacji, ich rozkwit i upadek. Doświadczyłem miłości, szczęścia, pasji, pożądania, oraz ich przeciwieństw, jak zdrada, smutek, gniew i zazdrość. Przemierzam wymiary i czas") nie zachwycą czytelnika, który w literaturze SZUKA czegoś wartościowego. Jeśli ktoś myśli, że wydumany język i korzystanie z utartych, mondrych frazesów ("Dałem wam, moim wszystkim dzieciom, taki sam umysł jak mój, ze wszelkimi możliwościami") sprawi, że stanie się dobrym pisarzem, to jest w błędzie. Chyba, że pisanie to dla Ciebie autoterapia, frajda, zabijanie wolnego czasu. Jeśli tak - przepraszam.

[shinobi]

Już Ty się tak szanowny przedmówco nie wymądrzaj, bo są różne style pisania i postrzegania. Jedni lubią prymitywny jezyk Hemingwaya, inni wyrafinowane zdania Manna.

[Fortunate Son]

Grosz pierwszy - nie myl, Panie, prymitywizmu z lakonicznością i konkretem. Marek Hłasko czy chociażby wspomniany przez Ciebie, Panie, Hemingway - męskie pisanie, bez zbędnego pitu-pitu.

Grosz drugi - wyrafinowane zdania nie muszą oznaczać banału czy sztampy. Przykład? Andrzej Stasiuk. Świetna literatura, coś jak proza poetycka i co? Utonął w banale? Powtarzał po milionach umęczonych literatów? Nie.

Klucz to sposób podania. Tyle.

[shinobi]

Zacznę traktować poważnie Twoje wypowiedzi, jak napiszesz coś więcej niż ten jeden szkic, w którym przeplatają się kurwy i chuje.

Hemingway sprawdza się akurat jako czytadło do pociągu, fakt.

[Fortunate Son]

Ale stwierdziłeś, że to dobry szkic, więc nie rozumiem?

Grosz trzeci - osoba wypowiadająca się na temat literatury z subiektywnego punktu widzenia nie musi posiadać talentu literackiego.

Krytyk literacki (to tylko przykład) nie musi pisać dobrych wierszy/dobrej prozy.

Grosz czwarty - rozumiem niechęć do wulgaryzmów. Ja żyję w środowisku, w którym mięso jest na porządku dziennym, sam uwielbiam kląć i dlatego staram się być szczerym w tym, co robię. Staram się też nie przesadzać. Szkoda, że zapamiętałeś tak bardzo te k**** i c***, bo tam jeszcze było coś na kształt przekazu i kilka innych środków stylistycznych.

Grosz piąty - napisałem coś więcej.

Grosz szósty - i jak mam traktować Cię poważnie?