|
I słońce zasnęło*
|
18-01-2018, 23:37
na krawędzi światła
wśród bezdennych otchłani ech pojedynczych zachwytów zatrzymań oddechu zachłyśnięć miłość upomniała się o codzienność wyblakły tęczowe łuny osioł ogonem machnął arcydzieło * Sprawa Boronaliego ![[Obrazek: oscar.jpg]](http://www.via-appia.pl/images/oscar.jpg) 
18-01-2018, 23:43
A spróbuj z interpunkcją, jestem pewien, że będzie jeszcze lepiej, a jeszcze oznacza - już jest dobrze.
18-01-2018, 23:44
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 18-01-2018, 23:48 przez Miranda Calle.)
Ojej, ja nie uznaję interpunkcji w poezji... Bo jak jest interpunkcja, to już zalatuje prozą
 Ten tekst to tylko taka impresja pod wpływem pewnego "dzieła" malarskiego, wykonanego przez osła (szczegóły w linku z gwiazdką).
18-01-2018, 23:48
Nie, interpunkcja stosowana umiejętnie daje czas na oddech. Tworzy inny wiersz.
18-01-2018, 23:59
Nikt nie umie, najmniej ci, którym si wydaję, że posiedli recept. Ja zapisałbym inaczej, ale to twoje "dziecko" ...
19-01-2018, 00:00
Ależ nie krępuj się... Będę zaszczycona, jeśli przedstawisz mi swoją wersję, serio, serio!
19-01-2018, 00:11
No to np tak:
Na krawędzi światla, wśród otchłani... Ech pojedynczych zachwytów, zatrzyma oddechów, zachłyśnięć milość upomniała się o codziennośc. Wyblakly tęczowe łuny a osioł ogonem machnął arcydzieło. Z góry przepraszam.
19-01-2018, 00:17
No, rzeczywiście, zupełnie inaczej brzmi i inna interpretacja się nasuwa
Dziękuję 
19-01-2018, 00:21
Proszę, ale powtarzam jeszcze raz, to Twoje dziecko, więc ty je pieść...
19-01-2018, 00:23
Oj tak, popieszczę... Ale czy to nie podchodzi pod jakiś paragraf
 A tak serio, serio... Zawsze, jeśli wstawię coś na kształt "wiersza" będę wdzięczna za wszelkie wskazówki, uwagi. Ja jestem zwierzę przyziemne, prozatorskie, poezja to dla mnie bezdroża, łatwo się gubię
|
|
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
|
