Garota

[Piotr Knasiecki]

spisane tutaj słowa przetrwają autora
i będzie bezimienny dla przyszłych pokoleń
ja mając tę świadomość chciałbym póki pora
zamknąć w nich całą troskę z tych bruzd na mym czole

chociaż lat mi dodają i nie zdobią wcale
bardziej grzeszy urodą rozorane pole
gdy wspominam twój uśmiech widzę doskonale
jak gładkie twoje lico i słodycz przyzwoleń

komuś danych smakuję jak porażkę gorzką
niepewny twego jutra niczym rolnik zbiorów
jeśli cię nie szanuje gotów twą pończoszką
dusić go aż się wszelkich wyzbędzie pozorów

[wojbik]

Jak raczej nie gustuję w Twoich tekstach, to ten jest, jak dla mnie, bardzo w porządku. Końcówka z pończoszką... em... urocza. Nie potrafię tego inaczej określić.

Może jeszcze kiedyś wpadnę.

Pozdrawiam.

[Piramida88]

W sumie jak się tak czyta, to niby nic nadzwyczajnego, ani tematem, ani jego poprowadzeniem. Jednak mimo to jest sam w sobie jakiś taki klimatyczny. Szczególnie końcówka stosowna do wybiegu tego wiersza. W sumie przyjemnie się czytało, nie ma nachalnych rymów i to na plus. Jest dość prężny, a pończocha trochę uśmiecha.

Ostatecznie nie powalił, ale pozostawił pozytywne odczucia(co do sporządzenia) Zostawiam 4/5