Czy to jest sonet

[starysta]

Jesteśmy kochani, a jednak za mało,
Kwilimy za spotkaniem serca drugiego
Aby moje pęknięte także zadrżało
By nie pozostawić siebie samego

Dopiero zaznam czystej miłości
Kiedy napotkam z pogodnym sercem
Z ustami w rozkoszy i słowa trwałości
By stać się na nowo zlepieńcem

Wtedy na twarzy uśmiech zagości
Zbiorę jak żniwiarz młode płody
Zaproszę starannie miłujących się gości
I Będę tańczył jak bóg szczęśliwy i młody

Serca bliskie razem biją jak jedno zdrowe
Zmieniając kolor na złocisto bursztynowe

ocena: 3,5/10 (Kheira)

[Natasza]

Trochę jest, a trochę nie.
Z układu strof i rymów to typ szekspirowski...
Nie jest zachowałeś stałego metrum (liczby sylab w wersie),
Nawet pilnowałeś sonetowej zasady tematyki kolejnych strof.

Ale to nieistotne, czy sonet i metrum, i ta tematyka
To jest zły wiersz. Byle jaki pod względem poetyki, obrazu, języka.
Rozczarował mnie tą bylejakością.
O czym?
O miłości.
I już.
Nie przekonał mnie podmiot, nie przekonało mnie uczucie.
Przeraził język.
Co to jest "zlepieńcem"? To język poetycki w sonecie?


3,5/10

[starysta]

Dziękuję, już wiem, to nie dla mnie
zlepieniec - grubookruchowa, lita skała osadowa o różnych barwach, złożona z ziaren żwiru
no taka jak i ja dziwaczek- cudaczek
Ale to było pytanie - czy to jest ?
Nie, i też pięknie darowałaś mi życie
No to wiersz, byle jaki ale wiersz. Może być ?
Pozdrawiam Nataszo i zaśpiewam sobie piosenkę świadomego grafomana do których to słów znalazłem już melodię, skoczną, i jest wesoło.

[Kheira]

Chyba nie dodam nic nowego od siebie. Jedynie tylko tyle, że to nie Twoja bajka. Starysto, wracaj do "białej poezji" - to prośba, nie rozkaz .

Pozdrawiam.

[starysta]

Wiem, wiem Kheiro,
ale powiedz co bym o sobie pomyślał gdybym nie spróbował toż to ja, jak dziecko, za ciastkiem pogoniłem, zrezygnuje z tego smaku.
Pozdrawiam milutko

[Natasza]

toż to ja, jak dziecko, za ciastkiem pogoniłem, zrezygnuje z tego smaku.

Jesteś niesamowity! O tym napisz wiersz...

[starysta]

toż to ja, jak dziecko
za ciastkiem pogoniłem
nieświadom prostownicy
stojącej na progu
piekarni w bocznej ulicy
i jeszcze inni drzwi zamykają
przed dziecięcym pożądaniami
więc rezygnuje z tego smaku
kwiląc uciekam z tej bramy
i tulę się w ramiona
mojej wierzącej mamy

O rany, patrz kilka sekund i jest dzieło Nataszo

[Natasza]

Hmmm.
Oj, Starysta. Czasami lepiej pisać dzieło kilka ... dni? miesięcy?
Przemyśleć je, dopieścić
Bo się potykasz o prostownicę i .... guz na poezji się robi.

Co to jest ta prostownica na progu?

[starysta]

toż to żarcik
niczego nie warty
ot takie skakanie
nie gonie za ciastkiem
bo smaku nie wyczuwam
widzisz ten uśmiech
ironia czysta
kto chce
a kto może
kogo stać
by siebie samego
obijać gęsim piórem
złamanym

Dobrze jest Nataszo uśmiechnąć się czasami czyż nie