***

[Robespierre]

Po Tobie było wiele kobiet. Przed Tobą żadnej. Z wieloma rozmawiałem, z wieloma sypiałem, ale ani jedna z nich nie była w stanie ugasić we mnie tego, co zostało wzniecone przez Ciebie, jakby na chwilę, jakby na próbę, bo przecież odeszłaś, by przekonać się, że Twoje związki z innymi mężczyznami będą co najmniej fatalne. A ja Cię obserwowałem. Dzień za dniem, tydzień za tygodniem, miesiąc za miesiącem. Lecz nie czekałem. Nie wierzyłem w szczęśliwe zakończenia. Nie przemawiał przeze mnie tandetny romantyzm. Przemawiało przeze mnie zwierzę. Gdy Cię widziałem, miałem ochotę wejść w Ciebie tak, jak nóż wchodzi w wilgotną ziemię. Gdy Cię widziałem, stawałem się przestępcą, kimś niebezpiecznym dla otoczenia, bo sprawiałaś, że traciłem kontrolę. Bo przypominałaś o jasnych nocach, podczas których mogłem podziwiać Twoją nagość. Bo podczas tych nocy uciekaliśmy od tumultu miast, od pośpiechu i od postępu, by badać cielesność, zapomnianą przez dzisiejszy świat. By zbliżyć się do śluzu i do szybkich oddechów. Najczęściej braliśmy ze sobą butelkę Jacka Danielsa i dwie paczki papierosów. Paliłem wtedy czerwone Marlboro i nie miałem żadnych konkretnych planów. Nikt na mnie nie czekał i nikt nie pokładał we mnie nadziei. Byłem kimś nieistniejącym dla państwa, chociaż nosiłem w portfelu dowód, z którym nie łączyły mnie osobiste więzi. Imię, nazwisko, data urodzenia, wzrost i miejsce zamieszkania. Żadnej wzmianki, że stworzył mnie Bóg, mimo że wyraźnie odczuwałem jego obecność w chwilach, gdy się rozbierałaś. Później, gdy byłaś naga, Bóg odchodził jak skarcony brat, a my zostawaliśmy sami. Później, po upływie miesięcy i lat, zmieniło się otoczenie i pojawiły się plany, jednak w chwilach wyczerpania lubiłem wracać do miejsc, które przechowują ślady Twojej obecności. Lubiłem myśleć o Twoich piersiach i pośladkach. I o mężczyznach, którzy wyznawali Ci miłość do grobowej deski. O mężczyznach, których nigdy nie kochałaś.

[gorzkiblotnica]

Bardzo przyjemna miniatura. Retrospektywna, ale z ikrą jednak. Nie takie rozmemłane jak się często widuje. W sumie dobre wyznanie faceta z jajem. Wspomina, ale się nie mazgai.
Pozdrawiam.

[Robespierre]

Dziękuję Gorzki.

[BEL6]

Bóg odchodził jak skarcony brat, a my zostawaliśmy zupełnie sami. Później, po upływie miesięcy i lat

Rym Ci wyszedł.

[Robespierre]

Rzeczywiście. Spostrzegawcza jesteś

[Hanzo]

Bardzo przyjemna miniatura, wiarygodna. Historia opisana w zwięzłych słowach, zostawiłeś czytelnikowi sporo miejsca na rozwinięcie wyobraźni, a przekazałeś to, co najważniejsze. Podobało się i jestem zadowolony z lektury.

Warsztatowo jest bardzo dobrze i nie wskażę Ci błędów w sensie dosłownym. Jednak, że każdy tekst da się dopracować, wynotowałem to i owo - raczej subiektywnie, tak jak ja bym "to widział". Będzie też kilka perełek.

Po Tobie było wiele kobiet. Przed Tobą nie było żadnej. Z wieloma z nich rozmawiałem, z wieloma sypiałem, ale ani jedna z nich nie była w stanie ugasić we mnie tego

Tekst ma formę listu i jak wiadomo ludzie rzadko piszą w literackim stylu, mimo to ja bym trochę upłynnił powyższy fragment i wyciął parę słów:

Po Tobie było wiele kobiet. Przed Tobą żadnej. Z wieloma rozmawiałem, z wieloma sypiałem, ale ani jedna nie była w stanie ugasić we mnie tego

Gdy Cię widziałem, miałem ochotę w Ciebie wejść tak, jak nóż w wilgotną ziemię.

Tu z kolei słowo bym dodał:

Gdy Cię widziałem, miałem ochotę w Ciebie wejść tak, jak nóż wchodzi w wilgotną ziemię.

Gdy Cię widziałem, stawałem się przestępcą, kimś niebezpiecznym dla otoczenia, bo sprawiałaś, że traciłem kontrolę.

Super zdanie + mega prawdziwe.

Nikt na mnie nie czekał i nikt nie pokładał we mnie nadziei.

Proste zdanie, niby nic. Jednak bardzo mi się spodobało. Surowy pesymizm, ale jak pisał Gorzki - bez mazgajenia.

nosiłem w portfelu dowód, z którym nie łączyły mnie osobiste więzi.

Fajne zdanko.

Bóg odchodził jak skarcony brat, a my zostawaliśmy zupełnie sami.

Coś mi nie gra z podkreślonym fragmentem. Chyba zamieniłbym słowo "zupełnie" na jakieś inne albo w ogóle je usunął. Tak mi się wydaje na ucho.

Mile spędzony czas, pozdrówka!

[Robespierre]

Uprzejmie dziękuję Hanzo.

Tekst oczywiście poprawię, bo rzeczywiście masz rację.

Kłaniam się

[Hanzo]

Nie ma sprawy I jeszcze jedno:

Lubiłem myśleć o Twoich piersiach i pośladkach.

To jest najlepsza rzecz, o której można myśleć kimkolwiek jest ona i cokolwiek robisz Większość facetów pewnie podpisałoby się rękami i nogami pod tym zdankiem

[Robespierre]

Z grzeczności nie zaprzeczam