zmiana strategii

[Toya]

chytrze

bo grunt to znaleźć sposób na jego brak
nawet jeśli wcześniej było inaczej
nadszedł moment żeby wszystko nazwać
to priorytet by nie przeminąć bez znaczenia
że ograniczam swobodę

tyle o sobie wiem ile doniosą mi inni
nie nadałam imion nigdy niedonoszonym dzieciom
wierszom odmówiłam tytułów
może dlatego żal jakby mniejszy niż u innych
nieokreślony i bliżej mu do końca jaki by nie był
początek zawsze źle wróży

kręcimy się w kółko 
mimo kątów w które z rzadka zaglądam 
żeby przypomnieć sobie o ich istnieniu
nie sposób się do nich dopasować
a próby wypełnienia kończą się kolejnymi
ograniczając znacznie przestrzeń do życia

potrzebne są mi ideały i prawo 
do stawiania kolejnych krzyżyków nad tymi i na tych
którzy byli tu po to tylko żeby odejść
tam gdzie kant wykrwawia obecność

[Miranda Calle]

Spodobał mi się od pierwszej frazy, choć tytuł kiepski. Nie zajrzałabym, bo nie zachęca. A przecież tyle dobrych imion można temu wierszowi nadać! Bo jest uniwersalny, otwarty na interpretacje. Aż krzyczy o dobry tytuł. Godny.
Niby nic nowego, bardo charakterystyczny stylowo. Didaskalia i składanie fraz nie do pomylenia z innym Autorem.
I o to właśnie chodzi.
A treść jak zawsze osobista, intymna niemal, czytając trochę się krępuje, bo Autorka wpuszcza mnie do siebie, a tu tak swojsko, nie posprzatane na tip-top, na krześle wiszą ciuchy na jutro do pracy naszykowane, w kątach kurz, a na stole kuchennym okruszki. Ale od razu czuję się jak w domu - mogę ściągnąć szpilki, usiąść wygodnie, napić się kawy....
Przytulnie tu u Ciebie. Pozwól, że się rozgoszczę.

[Toya]

Czuj się jak u siebie

[Miranda Calle]

Dziękuję
Ale pokombinuj z tytułem, proszę...

[Toya]

Ok. Dzięki.

[Julia]

Odczytuję jako próba bilansu. Trochę przegadany - ostatnie strofy idą w kierunku manifestu. Ale podoba się, nawet bardzo, a puenta: tam gdzie kant wykrwawia obecność - rewelacyjna.

[Miranda Calle]

A mnie się to przegadanie podoba - jest jak dialog przyjaciółek, kobitki spotkały się przy lampce wina i toczy się opowieść niespieszna... Tak to sobie wyobrażam.
Forma wiersza to sprawa umowna. Skoro trafi choć do jednego czytelnika, znaczy że się udał. 
Bo poezja to dialog.

[Julia]

A mnie się to przegadanie podoba - jest jak dialog przyjaciółek, kobitki spotkały się przy lampce wina i toczy się opowieść niespieszna... Tak to sobie wyobrażam.
Forma wiersza to sprawa umowna. Skoro trafi choć do jednego czytelnika, znaczy że się udał. 
Bo poezja to dialog.

Mirando - mnie też się podoba, ale szaleni krytycy każą ciąć i zostawiać miejsce na odbiór.

[Miranda Calle]

No bo ja jestem Krytyk-baba, więc czasem zostawiam margines babskiej tolerancji i pozwalam sobie na emocjonalny odbiór utworu

[Toya]

A je se lubię pogadać

Dziękuję, Julio.

[Toya]

Ciut zmieniłam. Dodałam i wygładziłam.
Tytułu jeszcze nie mam.

[Marcin Sztelak]

To bardzo dobry wiersz, wielosłowny, ale w tym wypadku to duży jego plus. Z tytułem do zmiany - fakt faktyczny.

[Toya]

To bardzo dobry wiersz, wielosłowny, ale w tym wypadku to duży jego plus. Z tytułem do zmiany - fakt faktyczny.

Pięknie dziękuję, Marcinie.