Wspaniała Dynastia - Tajemniczy Zwój

[gorzkiblotnica]

A ja się jednak wypowiem.

Po pierwsze: ambitne masz założenie te 5 książek. Kawał pisania nawet zakładając, że tylko po 100 stron na każdą. Kawał roboty na kilka lat.

Inna sprawa, patrząc po tym, co napisałeś, że żaden czytelnik tego raczej od deski do deski na trzeźwo nie przeżyje. Z przykrością stwierdzam, że z warsztatem u ciebie jeszcze nie bogato. No nie powiem, że jest jakoś całkiem źle. W sumie nawet da się to czytać, gdyby nie błędy. W tym rzeczowe. Przytoczę tylko dwa:

Piwem w wydaniu średniowiecznym, czy wcześniejszym nie dało się upić. Najeść a i owszem się dało, bo zawierało cukry, a i sporo jęczmienia tam zazwyczaj jeszcze pływało. Było toto mętne, a alkoholu miało może 1, może 2%. Pito toto przede wszystkim ze względu na zawartość cukrów, a i dlatego, że woda na piwo była przegotowana. A napicie się wówczas wody ze studni czy strumienia kosztowało zazwyczaj ciężki rozstrój układu trawiennego a i bywało, że kończyło się śmiertelną czerwonką. Biskup więc nie mógł bać się upicia takim piwem.

Ozdobą głowy książąt a częściej księżniczek nie był diament jak napisałeś, ale diadem. Zresztą tu kolejny błąd. Królów nie koronowano diademem, a koroną. Różnica jest zasadnicza.

Za czym dalej: Twoje wynurzenia są jałowe jak pustynia w afryce. Tzn. jest jakaś akcja (dość niemrawa to fakt), ale nie kreśli ona właściwie żadnego tła zdarzeń. Nie wskazuje nawet odrobinę na tło opowieści, jakieś niuanse. Po prostu tak, jakby osoby toczyły swoje dialogi na scenie, gdzie ściany zrobiono z białego papieru a scenarzysta dla świętego spokoju postawił gdzieś jakieś krzesło, tron, czy skrzynię.

No i ostatnia scena. Tyleż fajna, co nieadekwatna. Tak zachowałby się co najwyżej dres kiepsko grający króla. Król odmówiłby stanowczo, ale dyplomatycznie. Oczywiście mogłeś napisać tu ostrzejszą scenę, ale z zachowaniem realiów. Takiego języka władca użyłby w cztery oczy, ale nie na oficjalnej audiencji.

Czyli ogółem słabo, ale jest nadzieja. Moim skromnym zdaniem, jak chcesz ten swój dalekosiężny plan zrealizować, to najpierw nad umiejętnościami trzeba popracować. Proponuję poczytanie klasyków gatunku, a potem popisanie wprawek. Takich krótkich opowiadanej na jedną, dwie sceny. Nie warto bowiem dobrego pomysłu na szeroką skalę zakrojonego, kiepskim wykonaniem.