Dzisiaj żyjem, jutro gnijem

[Kruk]

Ci, którzy wcześniej byli panami życia i śmierci,

Po tym jak odpoczął chwilę, znowu zaczął bieg.

"Podjął bieg" albo "zaczął biec" IMHO.

Takim samym cierpieniu, jakie on sprawił dla nich.

Jakie on im sprawił.

Odkupienia chciał szukać w klasztorze, ale go chłopi rozszarpali na kawałki.

Gdyby był wrażliwy na piękno, a nie na okrucieństwo, z pewnością urzekłoby go piękno krainy i ukraińskie lato.

Powtórzenie.

Widok całkowicie normalny, gdyż od wybuchu powstania opustoszały nie tylko wsie, ale i całe regiony.

Po "od wybuchu powstania" nie trzeba przecinka.

Kobiety i dzieci, które zostały we wsi, pochwycili Tatarzy, którzy nota bene byli sojusznikami Kozaków, i popędzili ich na Krym.

Przed "i" nie stawiamy przecinka.

Niedługo potem przybyło więcej jeźdźców, którzy wcześniej ścigali niedobitków spod Beresteczka.

Powiem Ci, że spodobało mi się. Na początku było: ooo znowu dawne czasy, kozacy i bijatyka. A potem z tymi upiorami... no, okrucieństwo atamana zrobiło na mnie wrażenie. I to, że nawiedziły go jego własne ofiary. Zakończenie też jest dobre, takie refleksyjne. Tekst nie nudzi, naprawdę ciekawi i jest zwięzły. Jeszcze plus za tą uwagę:

Gdyby był wrażliwy na piękno, a nie na okrucieństwo, z pewnością urzekłoby go piękno krainy i ukraińskie lato.