Wiersze starszej pani - 3. Ciche cierpienie

[Gunnar]

Więdną kwiaty wśród rozłogu

Zgon swój skarżąc tylko Bogu
Więdną serca w ludzi tłumie
Lecz któż niemy ból zrozumie?
Na pstrej łące mąk tysiące
Czują kwiaty więdniejące
Lecz straszniejszy ból przenika
Cierpiącego samotnika!

"o Autorce"