Via Appia - Forum

Więdną kwiaty wśród rozłogu

Zgon swój skarżąc tylko Bogu
Więdną serca w ludzi tłumie
Lecz któż niemy ból zrozumie?
Na pstrej łące mąk tysiące
Czują kwiaty więdniejące
Lecz straszniejszy ból przenika
Cierpiącego samotnika!

"o Autorce"

Nie sądzisz Gunnar, że sprawa powinna być w jakimś osobnym wątku, gdzie moglibyśmy pogadać np. o wartości poezji dla człowieka?
Po co się ją pisze i jaki to ma wpływ na siebie i innych?
Bo tutaj, to przeleci jak woda w kiblu i nie bardzo wiadomo, co można napisać.

Mirek dobrze prawi. Jeśli nie ma takiego wątku w Kawiarence, warto go założyć.

Nie krępujcie się. Inicjatywa zawsze jest cenna.
A w takim temacie kolejne utwory można w pierwszym czy drugim poście podlinkować.

Początkowo pomyślałam, że to piękne pożegnanie, ale teraz skłaniam się do myśli, że śmierć jest poezją ciekawszą od życia.