sublimacja

[Alchemik]

Rozmawialiśmy niedawno o głośnym pisaniu wierszy.
To znaczy ja gadałem, a Ty mam nadzieję słuchałaś.
W przypadku ćśś i tym podobnych onomatopei mowa jest o szeleszczącej, szepcącej wymowie wiersza.
W połączeniu ze szronieniem się, dochodzi jeszcze kilka słowiańskich szelestów, które ja osobiście lubię (lubi też Szczepan Trzeszcz, na co wskazuje jego nick).  
Ściszona rymowanka, kołysanka do poduszki.
Rymowanki nie muszą być ambitne. Wystarczy, że czemuś służą. Czy to do wyliczania podczas zabawy, czy ukołysania do snu.
Kołysanki powinny być łagodne.
Ta jest.
A więc jako taką nie ocenię źle.

Pozwolisz, że wstawię nieco poprawioną wersję, żeby uzupełnić brzmiącymi odpowiednikami ćśś, czyli dźź. i całkiem śpiewnymi samogłoskami aaa, które pasują do kołysanki.
To jest zastosowany praktycznie przykład wiersza mówionego, czy też mruczanego, o który mnie pytałaś. Zaimek tym wstawiłem dla zachowania rytmu kołysanki.

- ćśś... ćśś...
cisza gra
szroni się na lustrze
zostawi po tobie
wgłębienie w poduszce

aaach

zanim całkiem zniknę
nakarm mnie tym mrozem
wybrzmij we mnie ździebko
choćby mimochodem

taaak

W ocenie zostawiam trzy gwiazdki, bo nie uważam tak jak Błażej, że to kicz.
Uważam, że to pewien rodzaj poezji. 3/5

Jurek